Рыхард Штраус: Розніца паміж версіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: ''''Рыхард Штраўс''' (ням.: Richard Strauss, {{ДН|11|6|1864}}, Мюнхен, Германія - {{ДС|8|9|1949}}, Гарміш-Партэ...'
(Няма розніцы)

Версія ад 15:59, 31 мая 2013

Рыхард Штраўс (ням.: Richard Strauss, 11 чэрвеня 1864, Мюнхен, Германія - 8 верасня 1949, Гарміш-Партэнкірхен, Германія) — нямецкі кампазітар эпохі позняга рамантызму, асабліва праславіўся дзякуючы сваім сімфанічным паэмам і операм. Быў таксама выдатным дырыжорам.

Рыхард Штраўс і Густаў Малер разам уяўляюць сабой узор стылю позняга нямецкага рамантызму пасля Рыхарда Вагнера.

Біяграфія

Рыхард Штраўс нарадзіўся 11 чэрвеня 1864 года ў Мюнхене (у той час Каралеўства Баварыя, цяпер - адна з зямель Германіі), бацька - Франц Штраўс, першы валтарніст ў прыдворнай оперным тэатры Мюнхена. У юнацтве атрымаў ад свайго бацькі шырокую, хоць і кансерватыўнае музычную адукацыю; сваю першую музычную п'есу напісаў ва ўзросце 6 гадоў, з таго часу і да сваёй смерці практычна бесперапынна сачыняў музыку.

У дзіцячым узросце наведваў аркестравыя рэпетыцыі Мюнхенскага прыдворнага аркестра, там жа ад асістэнта дырыжора атрымаў прыватныя ўрокі па тэорыі музыкі і аркестроўцы. У 1874 Штраўс ўпершыню пачуў оперы Рыхарда Вагнера «Лаэнгрын», «Тангейзера» і «Зігфрыд»; ўплыў музыкі Вагнера на стыль Штраўса мог зрабіцца вызначальным, але спачатку яго бацька забараняў яму вывучаць Вагнера: толькі ва ўзросце 16 гадоў Штраўс змог атрымаць партытуру «Трыстана і Ізольды». У рэчаіснасці, у доме Штраўсаў музыка Рыхарда Вагнера лічылася музыкай нізкага гатунку.

У 1882 годзе ён паступіў у Мюнхенскі ўніверсітэт, дзе ён вывучаў філасофію і гісторыю, праз год ён адправіўся ў Берлін. Там ён непрацяглы час вучыўся, а затым атрымаў пасаду асістэнта дырыжора Ганса фон Бюлова, замяніўшы яго ў Мюнхене, калі той выйшаў у адстаўку 1885. Яго кампазіцыі гэтага перыяду былі вельмі кансерватыўнымі. Стыль Штраўса пачынае прыкметна змяняцца, калі ён сустракае Аляксандра Рытэра, вядомага кампазітара і скрыпача і мужа адной з пляменніц Рыхарда Вагнера. Менавіта Рытэр пераканаў Штраўса адмовіцца ад свайго кансерватыўнага юнацкага стылю і прыступіць да складання сімфанічных паэм; ён таксама пазнаёміў Штраўса з эсэ Рыхарда Вагнера і сачыненнямі Шапэнгаўэра. Штраўс збіраўся дырыжыраваць адной з опер Рытэар, а пазней Рытэр напісаў паэму па матывах сімфанічнай паэмы Рыхарда Штраўса «Смерць і прасвятленне» (Tod und Verklärung).

Рыхард Штраўс ажаніўся са спявачкай-сапрана Паўлінай Марыяй дэ Ана 10 Верасень 1894. Яна была вядомая сваім уладным і запальчывым характарам, эксцэнтрычнасцю і шчырасцю, але шлюб быў шчаслівым. На працягу свайго жыцця, з ранніх песень да апошніх, напісаных у 1948 годзе «Чатырох апошніх песень», ён заўсёды аддаваў перавагу сапрана любым іншым галасам.