Пакуты маладога Вертэра: Розніца паміж версіямі

Раман «Пакуты маладога Вертэра» стаў другім літаратурным поспехам Гётэ пасля драмы «Гёц фон Берліхінген». Як драму, так і раман у лістах адносяць да кірунку «Бура і націск». «Пакуты маладога Вертэра» носяць у некаторай ступені аўтабіяграфічны характар, у ім у вольнай інтэрпрэтацыі Гётэ распавёў пра сваю любоў да Шарлоты Буф. Гётэ пазнаёміўся з ёй падчас праходжання практыкі ў імперскім камеральным судзе [[Вецлар]]а летам 1772 года. Матыў трагічнай развязкі любоўнай гісторыі, суіцыду Вертэра Гётэ навеяла смерць яго сябра Карла Вільгельма Іерузалема, які пакутаваў ад любові да замужняй жанчыны. Літаратурны вобраз Лоты абавязаны сваім з'яўленнем іншай знаёмай Гётэ таго часу - Максіміліяне фон Ларош.

 

 

{{Няма катэгорый}}