Французская кампанія: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
др арфаграфія |
||
Радок 43:
[[Выява:Maginot Line ln-en.jpg|thumb|right|300px|[[Лінія Мажыно]]]]
[[3 верасня]] [[1939]] года ў адказ на [[Польская кампанія вермахта, 1939|напад Германіі на Польшчу]], якім пачалася Другая сусветная вайна, Вялікабрытанія і Францыя абвясцілі вайну Германіі. У Францыі, ва ўмацаванай [[Лінія Мажыно|лініі Мажыно]], размясцілася франка-брытанская армія, а ў [[Лінія Зігфрыда|лініі Зігфрыда]] сканцэнтравалася нямецкая армія. Але ваенныя дзеянні абмяжоўваліся толькі асобнымі аперацыямі на
З пачаткам [[Савецка-фінская вайна, 1939—1940|савецка-фінскай вайны]] [[30 лістапада]] 1939 ва ўрадах Вялікабрытаніі і Францыі сталі
[[9 красавіка]] 1940 нямецкія войскі ўварваліся ў [[Данія|Данію]] і [[Нарвегія|Нарвегію]]. Данія адразу ж капітулявала, але ў Нарвегіі [[14 красавіка]] высадзіўся англа-французскі дэсант. Завязаліся бязлітасныя баі, якія маглі прывесці да зацяжной вайны. Быў вызвалены [[Нарвік]], але далейшаму наступу саюзнікаў перашкодзіла распачаты [[10 мая]] нямецкі наступ на Францыю, Бельгію, Нідэрланды і Люксембург.
Радок 65:
== Капітуляцыя Францыі ==
[[Выява:Nazi-parading-in-elysian-fields-paris-desert-1940.png|left|thumb|250px|Парад нацыстаў ля
17 чэрвеня французскі ўрад адхіліў прапанову [[Прэм'ер-міністр Вялікабрытаніі|прэм'ер-міністра Вялікабрытаніі]] [[Уінстан Чэрчыль|Уінстана Чэрчыля]] аб уваходжанні Францыі ў склад Брытанскай імперыі на правах дамініёна. 22 чэрвеня ў [[Камп'ень|Камп'енскім]]
[[Выява:France_map_Lambert-93_with_regions_and_departments-occupation_be.svg|thumb|right|322px|Акупацыя Францыі Германіяй і Італіяй]]
Паводле ўмоў капітуляцыі, 3/5 тэрыторыі Францыі былі аддадзены пад кантроль Германіі. Французскія войскі былі раззброены, а ўтрымліваць нямецкія [[Акупацыя|акупацыйныя]] войскі павінны былі самі ж французы. Італія атрымлівала тэрыторыю плошчай у 832 кв.км. Французскі флот (7 [[
=== Прычыны паражэння ===
Радок 75:
Паражэнне французскай арміі не было абумоўлена выключна перавагай германскіх [[танк]]аў. Толькі адзін тып германскіх танкаў, [[Panzer IV]] (у савецкай гістарыяграфіі T-IV), узброены 75-мм гарматай, мог цягацца з французскімі цяжкімі танкамі [[Char B]], тады як астатнія [[Panzer I]], II і III (у савецкай гістарыяграфіі T-I, [[Т-II]], [[T-III]] адпаведна) былі або састарэлымі, або недастаткова магутнымі. Было некалькі іншых прычын такога поспеху германскай танкавай зброі, напрыклад, кожны германскі танк (акрамя танкетак [[Panzer I]]) быў абсталяваны рацыяй (прымачом-перадатчыкам), што ў баявых умовах дапамагала ў каардынацыі баявых дзеянняў і дазваляла хутка і проста накіраваць танкавыя сілы туды, дзе яны ў гэты момант неабходны больш за ўсё. Да таго ж усе танкі ўдзельнічалі ў баявых дзеяннях у складзе ўкамплектаваных незалежных падраздзяленняў і не былі прыпісаны да пяхотных частак. І апошняе, але не меней важнае, гэта тое, што ўсе танкавыя падраздзяленні знаходзіліся пад камандай [[афіцэр]]аў, якія былі навучаны і натрэніраваны самім стваральнікам германскіх бранетанкавых сіл — [[Хайнц Вільгельм Гудэрыян|Хайнцам Гудэрыянам]].
Танкавыя сілы Францыі былі слабыя. Большасць французскіх танкаў сур'ёзна саступалі нямецкім ва ўзбраенні: кароткаствольная французская 37-мм танкавая гармата, распрацаваная яшчэ ў 1918 годзе, [[Puteaux SA 18]] была састарэлай зброяй і мела пачатковую хуткасць снарада ўсяго 390 м\з, а такім чынам — недастатковую бронепрабівальнасць (для параўнання, нямецкая танкавая гармата [[3,7 cm KwK 36]],
Французскія танкі, як правіла, пераўзыходзячы нямецкія ў браняванні, саступалі ім у хуткаходнасці. У французскай арміі радыёперадавальнікі мелі толькі танкі Рэно [[B1 bis]] і [[Char D2|Рэно D2]].
Французскія рэзервовыя танкавыя дывізіі былі спехам сфарміраваны і дрэнна навучаны<ref>Жан-Поль Паллю. План «Гельб»: Блицкриг на Западе, 1940. М.: Эксмо, 2008 г. — 480 стр.: ил. ISBN 978-5-699-24394-5</ref>.
| |||