Георгій Канстанцінавіч Жукаў: Розніца паміж версіямі

З чэрвеня 1940 Г. Жукаў камандаваў войскамі Кіеўскай асобай ваеннай акругі. У студзені-ліпені 1941 - начальнік Генштаба - намеснік наркама абароны СССР.

 

 

У жніўні-верасні 1941 Г. К. Жукаў, камандуючы войскамі Рэзервовага фронту, паспяхова ажыццявіў першую ў гісторыі Вялікай Айчыннай вайны наступальную аперацыю. Тады пад [[горад Ельня|Ельняй]] склалася вельмі небяспечная сітуацыя: утварыўся выступ, з якога нямецкія танкавыя і матарызаваныя дывізіі групы армій "Цэнтр" на чале з фельдмаршалам фон Бокам рыхтаваліся напасці на савецкія войскі. Г. К. Жукаў кінуў асноўныя сілы артылерыі Рэзервовага фронту супраць танкавых і матарызаваных дывізій. Убачыўшы, як запалалі дзясяткі танкаў і машын, фельдмаршал загадаў адвесці бранетанкавыя сілы, замяніць іх пяхотай. Але і гэта не дапамагло. Пад моцным агнявым уздзеяннем нацысты былі вымушаны адступіць. Небяспечны выступ быў ліквідаваны. У баях пад Ельняй нарадзілася савецкая гвардыя.

Пасля заканчэння вайны Г. К. Жукаў з чэрвеня 1945 па сакавік 1946 — галоўнакамандуючы Групай савецкіх акупацыйных войск у Германіі і галоўнакамандуючы Савецкай адміністрацыі па кіраванню Савецкай зонай акупіраванай Германіі. З 21 сакавіка па 3 чэрвеня 1946 — галоўнакамандуючы Сухапутнымі войскамі і намеснік міністра Узброеных Сіл па Сухапутных войсках, затым камандуючы войскамі Адэскай Уральскай ваенных акруг, першы намеснік міністра абароны СССР, пасля смерці [[І. Сталін]]а, у 1955-57, — міністр абароны СССР. У сакавіку 1958 "звольнены ў адстаўку з правам нашэння ваеннай формы адзення".

 

 

Пахаваны Г. К. Жукаў на Чырвонай плошчы ў Маскве.