Неаархей: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artificial123 (размовы | уклад)
Новая старонка: '{{Геахраналагічная шкала}} '''Неаархей''' - геалагічная эра, частка Архей|архейскаго эона...'
 
др арфаграфія
Радок 1:
{{Геахраналагічная шкала}}
 
'''Неаархей''' - — [[геалагічная эра]], частка [[Архей|архейскагоархейскага эона]]. Ахоплівае часовы перыяд ад 2,8 да 2,5 мільярда гадоў таму. Гэтыя межы праведзены хранаметрычна (па пэўных момантах часу), а не стратыграфічнага (па іншым пластам парод).
 
Таксама адносіцца да беламорскага цыкла цектагенэза, у якім адбывалася фарміраванне сапраўднай кантынентальнай зямной кары. У неаархеенеаархеі з'явіўся кіслародны фотасінтэз. У самым пачатку наступнай эры, [[палеапратэразой|палеапратэразоя]], ён стаў прычынай [[кіслародная катастрофа|кіслароднай катастрофы]].
 
== Жыццё у неаархеенеаархеі ==
 
Камандзе французскіх навукоўцаў з Парыжскага Інстытута Геафізікі і Нацыянальнага цэнтра навуковых даследаванняў (НЦНИ) Францыі атрымалася выявіць сляды жыцця ў страматалітах, чый узрост складае каля 2,7  млрд. гадоў. Выяўлена іх істотнае падабенства па форме са страматалітамі нашага часу.
 
Гэтыя вапнавыя адклады незвычайнай формы, чымсьці нагадваюць марскую капусту, былі ўтвораны незлічонай калоніяй [[Бактэрыі|бактэрый]], актыўных у [[Архей|архейскім эоне]] (ад 4 да 2,5  млрд гадоў назад). Такія выкапні выяўленыя ў [[Аўстралія|Аўстраліі]] на глыбіні 70 метраў, а таксама ў [[Паўднёвая Афрыка|Паўднёвай Афрыцы]].
 
Выкарыстанне мікраскапічнай і спектраскапічнымі тэхнікі дазволіла вывучыць арганічную матэрыю і [[Мінералы|мінералы]] з нетраў скал з дакладнасцю да нанаметраў, што ў тысячы разоў драбней, чым дазвол звычайнага мікраскопа. Пры дапамозе гэтай тэхнікі ўдалося даследаваць сувязі паміж выкапнямі мікраарганізмамі і іх уплыў на жыльных мінеральныя пароды; так, напрыклад, былі знойдзеныя нанакрысталы араганітаараганіту ў сучасных страматалітах.
 
== Літаратура ==
 
* Иорданский Н.  Н.  Развитие жизни на земле.  — М.: Просвещение, 1981.
* Короновский Н. В., Хаин В. Е., Ясаманов Н. А.  Историческая геология : Учебник.  — М.: Академия, 2006.
* Ушаков С. А., Ясаманов Н. А.  Дрейф материков и климаты Земли.  — М.: Мысль, 1984.
* Ясаманов Н. А.  Древние климаты Земли.  — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
* Ясаманов Н. А.  Популярная палеогеография.  — М.: Мысль, 1985.
 
 
{{geochronology-stub}}