'''Уладзімір Мікалаевіч ДУБОЎКАДубоўка''' ({{ДН|15|7|1900|2}}, в. Агароднікі Вілейскага пав. Віленскай губ., цяпер {{МН|Пастаўскі раён|у Пастаўскім раёне|}}, [[Віцебская вобласць]] — {{ДС|20|3|1976}}, {{МС|Масква||}}; Псеўданімы і крыптанімы: ''Ганна Аршыца''; ''У.Гайдукевіч''; ''У.Гайдуковіч''; ''Ул. Гайдуковіч''; ''Уладзімір Гайдуковіч''; ''Б-сь Дубоўка''; ''Бладысь Дубоўка''; ''Уладзік Павадыр''; ''Тупяец''; ''В.Туянец''; ''У.Д-ка''; ''У.Д-на'') — беларускі [[паэт]], [[празаік]], [[перакладчык]], [[крытык]]. Старэйшы брат [[Язэп Мікалаевіч Дубоўка|Язэпа Дубоўкі]].
{{змест злева}}
== Біяграфічныя звесткі ==
Нарадзіўся ў сям'і рабочага. У 1915 сям'я Дубовак пераехала на пастаяннае месца жыхарства ў Маскву. У 1918 скончыў Нова-Вілейскую настаўніцкую семінарыю; у 1924 — Вышэйшы літаратурна-мастацкі інстытут імя В. Брусава. Першы верш апублікаваў у 1921. У 1920-я — адзін з вядучых беларускіх паэтаў незалежніцкай арыентацыі. У 1922—1925 рэдактар беларускага выдання «Весніка ЦВК, СНК і СПА Саюза ССР», адначасова адказны сакратар прадстаўніцтва БССР пры Урадзе СССР. У 1924—1927 выкладчык беларускай мовы ў Камуністычным універсітэце народаў Захаду. У 1926—1930 рэдактар «Збору законаў і загадаў Рабоча-Сялянскага ўрадуўрада Саюза ССР». Нягледзячы на тое, што пастаянна жыў у Маскве, браў актыўны ўдзел у беларускім літаратурным руху — член літаб'яднанняў «[[Літаратурнае аб'яднанне Маладняк|Маладняк]]», «[[Літаратурнае аб'яднанне Узвышша|Узвышша]]». Першы рэдактар часопісу [[Бярозка (1924)|«Беларускі піянер»]]. Каб пазбегнуць цэнзуры, некаторыя вершы друкаваў у заходнебеларускім часопісу «Беларуская культура». Арыштаваны АДПУ СССР 20.7.1930 у Крамлі па справе «[[Саюз вызвалення Беларусі, справа|Саюза вызвалення Беларусі]]»; 10.4.1931 асуджаны на 5 гадоў высылкі ў Яранск. У ліпені 1935 тэрмін высылкі падоўжаны на 2 гады. У лістападзе 1937 асуджаны на 10 гадоў пазбаўлення волі. Пакаранне адбываў у Кіраўскай вобл., Чувашыі, на Далёкім Усходзе. У зняволенні літаратурнай працай не займаўся. Зноў арыштаваны 16.2.1949 у Грузіі. Асобай нарадай МДБ СССР у красавіку 1949 асуджаны на 25 гадоў зняволення. Канчаткова рэабілітаваны 15.11.1957. Пасля рэабілітацыі жыў у Маскве.
