Мікалай Мікалаевіч Улашчык: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: . → ., ня → не , ІІ → II, Была такая → Была така, Мінскі павет → Менскі павет, IІ → II, Чэлябінск → Чалябінск using AWB |
др clean up, replaced: Менск → Мінск, Была такая → Была така, Мінскі павет → Менскі павет using AWB |
||
Радок 1:
'''Мікалай Мікалаевіч Улашчык''' ({{ДН|14|2|1906|1}}, [[Вёска Віцкаўшчына|в. Віцкаўшчына]], [[Койданаўская воласць]], [[Менскі павет]], цяпер {{МН|Дзяржынскі раён|у Дзяржынскім раёне|}}, [[Мінская вобласць]] — {{ДС|14|11|1986}}, {{МС|Масква||}}) — беларускі [[гісторык]], [[археограф]], [[празаік]], [[перакладчык]], [[мемуарыст]]. [[Доктар гістарычных навук]]. Аўтар навуковых прац па гісторыі [[ВКЛ]], па праблемах летапісання, крыніцазнаўства і археаграфіі.
Нарадзіўся ў сям'і заможнага селяніна. У [[1924]]—[[1930]] працаваў у [[Беларуская дзяржаўная бібліятэка|Беларускай дзяржаўнай бібліятэцы]] і [[Кніжная палата БССР|Кніжнай палаце БССР]]. Браў актыўны ўдзел у нацыянальным жыцці Мінска. Пачаў публікавацца з 1924. У [[1929]] скончыў сацыяльна-гістарычнае аддзяленне педагагічнага факультэта [[БДУ]]. Арыштаваны [[16 чэрвеня]] [[1930]] у справе «[[Саюз вызвалення Беларусі, справа|Саюза вызвалення Беларусі]]», фактычна за працу ў галіне беларускага краязнаўства. [[10 красавіка]] [[1931]] высланы на 5 гадоў у [[Горад Нолінск|Налінск]] [[Кіраўская вобласць|Вяцкай вобласці]]. Арыштаваны зноў у ліпені [[1932]] і [[10 чэрвеня]] [[1933]] асуджаны паўторна; этапіраваны ў Марыінскі лагер ([[Новасібірская вобласць]]); потым у пасёлак Суслава [[Кемераўская вобласць|Кемераўскай вобласці]]. Вызвалены вясной [[1935]] без права вяртання ў Беларусь. Працаваў выкладчыкам гісторыі і геаграфіі ў розных навучальных установах Расіі. З [[1939]] у [[Ленінград]]зе. Арыштаваны [[23 чэрвеня]] [[1941]]; высланы ў Златавуст Чалябінскай вобласці. Пры садзеянні акадэміка Л. Арбелі 28 лістапада 1942 вызвалены. У 1948 выкладаў у [[Маскоўскі ўніверсітэт|Маскоўскім універсітэце]]. У 1949 звольнены з працы. Арыштаваны 23 снежня 1950; этапіраваны ў лагер пры пасёлку Суслава ў Сібіры. Вызвалены 25 сакавіка 1955. Вярнуўся ў Маскву. Да 1986 працаваў навуковым супрацоўнікам [[Інстытут гісторыі АН СССР|Інстытута гісторыі]] [[АН СССР]]. Пахаваны ў Мінску на Чыжоўскіх могілках. У [[Старыя Дарогі|г. Старыя Дарогі]] Улашчыку ўстаноўлены помнік.
Радок 7:
* Очерки по археографии и источниковедению истории Белоруссии феодального периода. - М., 1973;
* Введение в изучение белорусско-литовского летописания. - М., 1985;
* Была
* Краязнаўства: Нататкі пра бадзянні ў 1924—1929 г.: З рукапіснай спадчыны. - Мн., 1999;
* Мемуары і дзённікі як крыніцы гісторыі Беларусі: З рукапіснай спадчыны. - Мн., 2000;
Радок 38:
{{DEFAULTSORT:Улашчык Мікалай Мікалаевіч}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Дактары гістарычных навук]]▼
[[Катэгорыя:Постаці беларускай гістарыяграфіі]]
[[Катэгорыя:Постаці гістарыяграфіі]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускай археаграфіі]]
[[Катэгорыя:Постаці археаграфіі]]
[[Катэгорыя:Мемуарысты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Мемуарысты паводле алфавіту]]
Радок 47 ⟶ 48:
[[Катэгорыя:Пісьменнікі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Пісьменнікі паводле алфавіту]]
▲[[Катэгорыя:Дактары гістарычных навук]]
[[Катэгорыя:Асуджаныя па справе «Саюза вызвалення Беларусі»]]
| |||