'''Валодша''' (? — да 1180), — верагодна ізяслаўскі, князь ізяслаўльскі (сяр. [[12 ст.]]).
УпамінаеццаУпершыню ўўспамінаецца [[Іпацьеўскі летапіс|Іпацьеўскім летапіселетапісам]] пад 1159 ггодам{{sfn|Рапов|1977|с=63.}}, калі непаўналетнімразам пасаджаныз на княжанне ўбратам [[ГорадБрачыслаў ІзяслаўльІзяслаўльскі|ІзяслаўліБрачыславам]] сатрымаў старэйшымкняжанне братамў [[БрачыслаўГорад ДавыдавічІзяслаўль|БрачыславамІзяслаўлі]]{{sfn|Рапов|1977|с=63.}}, прычым Ізяслаўль названы іх [[отчына]]й. Паводле [[Васкрасенскі летапіс|Васкрасенскага летапісу]] і [[В. М. Тацішчаў|В. М. Тацішчава]], у 1159 г. пасля нападу [[Род Глебавічаў Менскіх|Глебавічаў]] на Ізяслаўль Валодша адпраўлены ў [[Менск]] у палон, а Брачыслаў закаваны ў жалеза{{sfn|Рапов|1977|с=63.}}. У 1160 г. у час паходу на Менск полацкі князь [[Рагвалод-Васіль]] вызваліў братоў{{sfn|Рапов|1977|с=63.}}. У 1180 г. у паходзе на [[Друцк]] удзельнічаў [[Андрэй Валодшыч]], магчыманапэўна, сын Валодшы.
На думку некаторых гісторыкаў ([[М. М. Карамазін]], [[М. П. Пагодзін]], [[П. М. Строеў]], [[Алег Міхайлавіч Рапаў|А. М. Рапава]]{{sfn|Рапов|1977|с=63.}}), Валодша сын полацкага князя [[Васілька Святаславіч|Васількі Святаславіча]]. Паводле [[М. І. Ермаловіч]]а, у «[[Хроніка Лівоніі|Хроніцы Лівоніі]]» [[Генрых Латвійскі|Генрыха Латвійскага]] Валодша ўпамінаецца пад імем полацкага князя [[Уладзімір Полацкі|Вальдэмара]], які дазволіў манаху Мейнарду прапаведаць сярод [[лівы|ліваў]] і паслаў падарункі. Паводле «Хронікі Лівоніі» гэты князь памёр у 1216 г.
