Беларуская іканапісная школа (XVI — XVIII стагоддзі): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎XVIII стагоддзе: афармленне
Радок 66:
[[Выява:Тройца старазапаветная.jpg|thumb|150px|Абраз «Тройца старазапаветная», Дошка, алей, залачэнне. 134х93х3. Мясцовая школа. Перададзена ў [[Сафійскі сабор]] у 1951 г.]]
 
У XVIII стагоддзі беларускі народ працягваў барацьбу за захаванне роднай мовы, сваіх традыцый ва ўсіх галінах матэрыяльнага і духоўнага жыцця. Менавіта дух нацыянальнага самавызначэння яскрава адбіваўся на развіцці станковага жывапісу гэтага перыяду і быў адзначаны ўзмацненнем праяў народнай творчасці і рэалістычнага адлюстравання рэчаіснасці. Майстры іканапісу смела і рашуча прытрымліваліся традыцый як старажытнарускага, так і мясцовага жывапісу<ref name="НАУ">''Шаура Р.'' [http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/termapily/08/15.htm НАРОДНЫЯНародныя АСНОВЫасновы Ўў ІКАНАПІСЕіканапісе і манументальна-рэлігійных формах жывапісу Беларусі мінулых часоў] // Тэрмапілы. Літаратурна-мастацкі і беларусазнаўчы часопіс № 8, 2004. {{ref-ru}}</ref>.
І МАНУМЕНТАЛЬНА-РЭЛІГІЙНЫХ ФОРМАХ ЖЫВАПІСУ БЕЛАРУСІ МІНУЛЫХ ЧАСОЎ] {{ref-ru}}</ref>.
 
У гэты стагоддзі іканапіс розных рэгіёнаў Беларусі звязваюць праявы стылю барока, імкненне раскрыць псіхалогію і характар персанажаў, іх эмацыйны стан. Распаўсюджаныя ў той час жанравы жывапіс, пейзаж, нацюрморт у рознай ступені прысутнічаюць у сакральных сюжэтах мясцовых майстроў<ref name="СПІ"/>.