Тройца: Розніца паміж версіямі

[[Выява:The_Old_Testament_Trinity_17th_cThe Old Testament Trinity 17th c.jpg|thumb|Старазапаветная Троіца, [[XVII стагоддзе|XVII ст.]] Беларуская школа.]]

'''Тро́іца''' ({{lang-el|Αγία Τριάδα}}, {{lang-la|Trinitas}}) — цэнтральны [[Хрысціянскае багаслоўе|догмат]] большасці [[хрысціянства|хрысціянскіх]] рэлігій. Паводле традыцыйнай фармулёўкі гэтага догмату, ёсць тры Боскіх твары: [[Бог Айцец|Бацька]], [[Ісус Хрыстос|Сын]] і [[Святы Дух|Святы Дух]]. Лічыцца, што кожны з іх вечны, кожны ўсемагутны, сярод іх няма ні большага, ні меншага, кожны з'яўляецца Богам, але ўсе разам яны — адзін Бог. У некаторых фармулёўках догмату пра Троіцу падкрэсліваецца, што гэтыя тры твары не асобныя асобы, а тры формы праявы Боскай сутнасці. Таму прыхільнікі вучэння пра Троіцу могуць сцвярджаць, што Ісус Хрыстос — Бог і што Ісус і Святы Дух — гэта [[Бог Айцец|Іегова]]. Не біблейскае вучэнне.<ref>[http://wol.jw.org/ru/wol/d/r2/lp-u/1101989276#h=20:0-37:305.htm «Троица. Учит ли Библия Троице?»]</ref>

У «[[Новая брытанская энцыклапедыя|Новай брытанскай энцыклапедыі]]» гаворыцца: «У [[Новы Запавет|Новым Запавеце]] няма ні самага слова „Троіца“, ні ясна выяўленага догмату пра яе; [[Ісус Хрыстос|Ісус]] і яго паслядоўнікі не збіраліся адмаўляць „Шма“ — урывак са [[Стары запавет|Старога запавету]], які абвяшчае: „Слухай, [[Ізраіль|Ізраіль]]: [[Бог|Бог]], Бог наш, Бог адзіны ёсць“ (Другазаконне 6:4). […] Гэты догмат складаўся на працягу некалькіх стагоддзяў і быў прадметам гарачых спрэчак. […] Да канца IV стагоддзя… догмат пра Троіцу ў цэлым здабыў тую форму, у якой ён існуе дагэтуль» <ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/605512/Trinity The New Encyclopеdia Britannica. Micropеdia. 1976. Т. 10. С. 126]</ref> <ref>[http://wol.jw.org/ru/wol/d/r2/lp-u/1101989276?q=%D0%9D%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B9+%D0%B1%D1%80%D0%B8%D1%82%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9+%D1%8D%D0%BD%D1%86%D0%B8%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D0%BF%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D0%B8&p=par Перевод сатьи из «Новой британской энциклопедии» на русский язык опубликован в книге «Рассуждение с помощью Писаний» стр. 392]</ref>

У «Амерыканскай энцыклапедыі» гаворыцца: «[[Хрысціянства|Хрысціянства]] развілася на аснове [[юдаізм|юдаізмуіўдаізм]]у, а юдаізміўдаізм строга манатэістычная рэлігія (прызнае існаванне аднаго адзінага Бога). Шлях з [[Іерусалім|Іерусаліма]]а ў Нікею быў далёка не прамым. Трынітарныя погляды IV стагоддзя не адлюстроўвалі ў дакладнасці першапачатковае хрысціянскае вучэнне пра прыроду Бога; больш таго, яны былі адхіленнем ад гэтага вучэння» <ref>[http://wol.jw.org/ru/wol/d/r2/lp-u/2000401#h=13:0-13:266 The Encyclopedia Americana. 1956. Т. 27. С. 294L в статье "Приемлет ли Бог изменчивый облик «христианства»?"]</ref>.

У адным французскім слоўніку адзначаецца: «Трыяда Платона ўяўляе сабоюсабой камбінацыю з элементаў больш ранніх трыяд, узыходных да вераванняў больш старажытных народаў. Відаць, яна з'яўляецца той рацыянальнай філасофскай трыядай, складнікі якой далечы пачатак тром выявам, ці боскім тварам, прапаведуемым хрысціянскімі цэрквамі… Канцэпцыя чароўнай трыяды, якая належыць гэтаму грэцкамугрэчаскаму філосафу [Платону, IV стагоддзе да н. э.]… сустракаецца ва ўсіх старажытных паганскіх рэлігіях».<ref>[http://wol.jw.org/ru/wol/d/r2/lp-u/1101989276?q=%D1%84%D1%80%D0%B0%D0%BD%D1%86%D1%83%D0%B7%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BC+%D1%81%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D1%80%D0%B5&p=par Nouveau Dictionnaire Universel. Парыж, 1865—1870. Т. 2. С. 1467 «Разважанне з дапамогай Пісанняў» (рускае выданне, 2008 год)]</ref>

У кнізе «Царква першых трох стагоддзяў» Алван Ламсан піша, што вучэнне пра Троіцу «бярэ пачатак з крыніцы, які не меў нічога агульнага з Юдзейскімі і Грэчаскімі Пісаннямі. Яно фармаваласяфарміравалася і было ўкаранёна ў хрысціянства высілкамі Бацькоў-платонікаў» (The Church of the First Three Centuries). Гэта былі прадстаўнікі адрачэнскага духавенства, якія знаходзіліся пад моцным уплывам ідэй грэцкагагрэчаскага філосафа [[Платон|Платона]]а, язычніка.