Сцяпан Гардзеевіч Скарапанаў: Розніца паміж версіямі

'''Сцяпан Гардзеевіч Скарапанаў''' ({{ДН|7|11|1910}}, вёска Батвінава, [[Чачэрскі раён]], [[Гомельская вобласць]] - {{ДС|11|6|1999}}) — беларускі [[вучоны]] ў галіне [[земляробства]] і [[меліярацыя|меліярацыі]]. Акадэмік [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі]] (1961), акадэмік [[АСГН БССР|Акадэміі сельскагаспадарчых навук БССР]] (1959-1961), акадэмік [[Усесаюзная акадэмія сельскагаспадарчых навук імя У. І. Леніна|ВАСГНІЛ]] (1972), Расійскай акадэміі сельскагаспадарчых навук (1991), [[Акадэмія аграрных навук Рэспублікі Беларусь|Акадэміі аграрных навук Рэспублікі Беларусь]] (1992), замежны член Акадэміі сельскагаспадарчых навук ГДР (1974-1989), доктар сельскагаспадарчых навук (1961), [[прафесар]] (1962). Ганаровы прафесар [[БСГА]] (1980). [[Заслужаны дзеяч навукі]] БССР (1968). Удзельнік [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]].

Скончыў БСГА ([[1936]]). У [[1948]]-[[1950]] і [[1952]]-[[1959]] гг. дырэктар [[Інстытут меліярацыі НАН Беларусі|Беларускага НДІ меліярацыі]]. У [[1959]]-1961 гг. акадэмік-сакратар Аддзялення меліярацыі і лясной гаспадаркі [[Акадэміі сельскагаспадарчых навук БССР]], у [[1961]]-[[1972]] гг. міністр сельскай гаспадаркі БССР (адзіны ў той час на [[СССР|савецкай прасторы]] міністр-доктар навук і акадэмік), у 1972-[[1976]] гг. акадэмік-сакратар Заходняга аддзялення [[Усесаюзная акадэмія сельскагаспадарчых навук імя У. І. Леніна|ВАСГНІЛ]] (Масква), з 1976 г. акадэмік-сакратар Аддзялення земляробства і хімізацыі [[Усесаюзная акадэмія сельскагаспадарчых навук імя У. І. Леніна|ВАСГНІЛ]]. У 1979-[[1988]] гг. загадчык лабараторыі Беларускага НДІ меліярацыі і воднай гаспадаркі. У [[1964]]-[[1977]] гг. член Прэзідыума [[АН БССР]]. У [[1988]]-1992 гг. дарадца пры дырэктары [[Інстытут меліярацыі НАН Беларусі|Беларускага навукова-даследчага інстытута меліярацыі і воднай гаспадаркі]], з [[1992]] г. член прэзідыума Акадэміі аграрных навук Рэспублікі Беларусь. У [[1963]]-[[1975]] гг. дэпутат [[Вярхоўны Савет БССР|Вярхоўнага Савета БССР]].

Працы па праблемах агульнага [[земляробства]], [[меліярацыя|меліярацыі]] і [[лугаводства]]. Даследаваў тэхналагічныя асновы і практычныя прыёмы асваення і выкарыстання [[тарфяныя глебы|тарфяных глеб]], прапанаваў канцэпцыю меліярацыі зямель і [[ахова навакольнага асяроддзя|аховы навакольнага асяроддзя]], распрацаваў тэорыю і практыку пашыранага ўзнаўлення [[урадлівасць глеб|ўрадлівасці глеб]], даследаваў [[сацыяльная экалогія|сацыяльна-экалагічныя]] наступствы інтэнсіфікацыі земляробства. Адным з рэзультатаў навукова-практычнай і арганізатарскай дзейнасці С.Г. Скарапанава з'яўляецца павышэнне [[ураджайнасць|ўраджайнасці]] [[зерневыя культуры|зерневых культур]] на тэрыторыі Беларусі з 8,3 [[цэнтнер|ц]]/[[гектар|га]] ў [[1961]] г. да 21,4 ц/га ў [[1971]] г.

Аўтар больш за 600 навуковых і навукова-папулярных прац, у тым ліку 15 [[манаграфія|манаграфій]]. Пад яго навуковым кіраўніцтвам абаронена 12 [[доктар навук|доктарскіх]] і 36 [[кандыдат навук|кандыдацкіх]] [[дысертацыя|дысертацый]].

Узнагароджаны [[ордэн Леніна|ордэнамі Леніна]] (1966, 1971), [[Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі|Кастрычніцкай Рэвалюцыі]] (1973), Чырвонага Сцяга (1942), Чырвонай Зоркі (1943), Айчыннай вайны I ступені (1944, 1985), "Знак Пашаны" (1958), [[Ордэн Дружбы народаў|Дружбы народаў]] (1980), [[Медаль Францыска Скарыны|медалём Францыска Скарыны]], медалямі. Узнагароджаны Залаты медалём ВАСГНІЛ імя У.І. Вільямса (1974), медалём Польскай акадэміі навук імя М. Ашчапоўскага (1995), медалём Акадэміі сельскагаспадарчых навук ГДР імя Э. Баўра (1975).