Супрасльскі Дабравешчанскі манастыр: Розніца паміж версіямі

У 1500 годзе, жадаючы знайсці больш зацішнае месца для манастыра, брація перасялілася на бераг ракі [[рака Супраслянка|Супраслянкі]]. У тым жа годзе быў узведзен першы драўляны храм свСв. апостала [[Іаан Багаслоў|Іаана Багаслова]]. Каля храма пабудавалі манаскі корпус.

З 1503 па 1511 год адбудоўваецца каменны [[Дабравешчанская царква, Супрасль|Дабравешчанскі сабор]], які спалучае ў сваём абліччы візантыйскі і гатычны стылі. Два [[прыдзел]]ы сабора былі асвечаны ў гонар рускіх святых — [[Феадосій Пячэрскі|Феадосія Пячэрскага]] і [[Барыс і Глеб|Барыса і Глеба]]. Мітрапаліт Іосіф, які свяціў сабор, падарыў манастыру спіс цудатворнае іконы Божай Мацеры Смаленскай, які пазней атрымаў назву [[Супрасльская ікона Божай Мацеры|Супрасльскай іконы Божай Мацеры]]. У 1557 годзе арцель [[іканапіс|іканапісцаў]]цаў на чале з [[сербы|сербам]] Нектарыем распісала храм Дабравешчання фрэскамі ў стылі балканскай школы.

У сярэдзіне XVI стагоддзя пабудован каменны ЎваскрэсенскіУваскрасенскі храм.

К XVI стагоддзю ў манастыры была сабрана вялікая бібліятэка: у 1557 годзе ў ёй было звыш 200 рукапісаў і друкаваных кніг, а ў 1645 годзе іх лік павялічыўся да 587. Сярод асабліва каштоўных кніг манастыра былі [[Супрасльскі рукапіс|Супрасльскі кодэкс]] ([[мінея]] XI стагоддзя), «Касмаграфія» [[Косма Індыкаплоў|Космы Індыкаплова]], [[Супрасльскі летапіс]], у яком апісана гісторыя [[Вялікае Княства Літоўскае|Велікага Княства Літоўскага]], жыццяпісы святых пакутнікаўмучанікаў Віленскіх Антонія, Іаана і Яўстафія, Кодэкс дыякана Мацвея з горада Корца з жыціямі святых Фёдара Яраслаўскага, Варлаама Хутынскага і мітрапаліта Маскоўскага Пятра, пахвальныя словы ў гонар [[Святы Клімент Охрыдскі|Святога Клімента Охрыдскага]], жыццяпіс [[Святы Сава Сербскі|Святога Савы Сербскага]], пропаведзі і пісьмы мітрапаліта [[Рыгор Цамблак|Рыгора Цамблака]].

У 1593 годзе кніжнік Іван ПраскураПражскура напісаў у манастыры «Жыціе Святога Сергія Раданежскага». Дзякуючы старанням браціі было створана і перапісана мноства твораў у абарону [[Праваслаўе|праваслаўнай веры]] на землях Польскай дзяржавы, сярод якіх «Пасланне да венгерскага караля Іаана Запальяі ад манахаў Святой Гары Афон», «Пасланне да лацінян», «Размова хрысціяніна з юдзеем пра веру і іконы», «На богапраціўную, на паганую лаціну, якую папежы, што ў іх, вымыслілі ў іх паганай веры», а таксама «Спісанне проці лютраў», якое з'явілася ў 1570 годзе стараннямі супрасльскага кніжніка Яўстохія.

З часу намесніцтва архімандрыта Сергія (Кінбара) Супрасльскі манастыр некаторы час называўся [[лаўра|лаўрай]]й.

Скора пасля смерці мітрапаліта [[Міхаіл Рагоза|Міхаіла]] (1598) наступны ўніяцкі мітрапаліт [[Іпацій Пацей|Іпацій (Пацей)]] знарок прыбыў у Супрасльскі манастыр, каб аб'вясціць насельнікам аб пераходзе манастыра ўва унію. Брація манастыра ў адказ аб'явіла новага мітрапаліта [[ерэтык]]ом і адмовілася яму падпарадкоўвацца. Гэта процістаянне закончылася адхіленнем архімандрыта Іларыёна ад кіравання манастыром асобай граматай караля [[Жыгімонт Ваза|Жыгімонта Вазы]] ад 19 студзеня 1602 года. Іларыён змог вярнуцца на ранейшую пасаду толькі праз чатыры гады — пасля скасавання каралём свайго ўказа ў выніку хадайніцтва [[Еранім Юр'евіч Хадкевіч|Іераніма Хадкевіча]]. У 1609 годзе Іларыён памёр.

У першай палове [[XVII стагоддзе|XVII ст.]] манастырская бібліятэка налічвала каля 600 кніг, пры гэтым каля 200 з іх былі на лацінскай мове, каля 150 на польскай, некалькі на грэчаскай і чэшскай мовах і 234 кнігі былі «рускімі», г.зн. кірылічнымі, пераважна рукапіснымі. Такім чынам, к сярэдзіне [[XVII стагоддзе|XVII ст.]] каля 60 % кніг манастырскай бібліятэкі было напісана лацініцай<ref>''Щавинская Л. Л.'' Латинографичная книжность в белорусской униатской монастырской среде в первой половине XVII в. // [[Древняя Русь. Вопросы медиевистики]]. 2011. № 3 (45). С. 142.</ref>.

У другой палове [[XVIII стагоддзе|XVIII ст.]] у [[Дабравешчанская царква, Супрасль|Дабравешчанскім саборы]] будуецца новы іканастас у стылі [[барока]] — работа [[Гданьск|гданьскагагданьск]]ага рэзчыка Андрэя Мадзялеўскага. Мяняецца і ўсё унутранаеўнутранае ўбранне галоўнага манастырскага храма (так, [[фрэскі]] [[XVI стагоддзе|XVI ст.]] былі забелены белаю фарбай).

На рубяжы [[XVIII стагоддзе|XVIII ст.]] манастыр ізноў становіцца значным культурным центрам. У 1695 годзе пры манастыры адкрыта друкарня, дзе друкаваліся пераважна богаслужэбныя кнігі. У 1709—1728 гадах друкарня была значна пашырана.

=== Манастыр у [[XX стагоддзе|XX ст.]] ===