Канстанцыя Антонаўна Буйло: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне |
дапаўненне |
||
Радок 40:
Тут пазнаёмілася з [[Максім Іванавіч Гарэцкі|Максімам Гарэцкім]]. Сябравала з [[Уладзіслава Францаўна Луцэвіч|Уладзіславай Луцэвіч]]. Настаўнічала ў вёсцы [[Вёска Горнае Скробава|Горнае Скробава]], дзе вучылі сына пана Дзеўчапольскага. А. Шоцкі адзначае, што К. Буйло некалькі разоў наведвала [[Вёска Крошын|Крошын]], [[Вёска Завоссе|Завоссе]], {{нп3|Вёска Карчова|Туганавічы|be-x-old|Карчова}}, [[Возера Калдычэўскае|Калдычэўскае возера]] і мясьціны, зьвязаныя з жыцьцём [[Таварыства філаматаў|філаматаў]] і [[Таварыства філарэтаў|філарэтаў]]<ref>{{Кніга|аўтар = Ляшук В. Я., Снітко Г. М.|частка = |загаловак = Літаратурная Берасцейшчына: краязнаўчыя нарысы, партрэты, артыкулы|арыгінал = |спасылка = |адказны = В. Я. Ляшук, Г. М. Снітко|выданне = |месца = Мінск|выдавецтва = Литература и Искусство|год = 2008 |том = |старонкі = 190|старонак = 320|серыя = |isbn = 978-985-6720-29-4|тыраж = }}</ref>.
Загадвала беларускай кнігарняй у [[Горад Полацк|Полацку]] (1915—1916), але ў сувязі з яе закрыццём перайшла на працу ў {{нп3|Усерасійскі земскі саюз|Земскі саюз|ru|Всероссийский земский союз}}.
[[7 чэрвеня]] [[1916]] выйшла замуж за Віталя Адольфавіча Калечыца (у [[1933]] арыштаваны).
Пасля [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкай рэвалюцыі]] працавала статыстам у Валакаламскім павятовым выканкаме рабочых і салдацкіх дэпутатаў, бухгалтарам саўгаса «Данілкава». З 1923 г. пераехала ў [[Горад Масква|Маскву]] да свайго мужа, дзе жыла да самай смерці на {{нп3|Ціхвінскі завулак, Масква|Ціхвінскім завулку|ru|Тихвинский переулок (Москва)}}, № 11.
Працавала на заводзе «Аграном» (1929—1934), начальнікам аддзела збыту палітэхлабарсаюза (1934—1940), у 1940—1951 г. — начальнікам аператыўнага аддзела, затым в. а. намесніка дырэктара цэнтральнай канторы ветэрынарнага забеспячэння трэста Саюзветзабпрам.
Радок 53:
== Творчасць ==
[[Файл:Kurgannaya kvetka.jpg|thumb|250px|left|Канстанцыя Буйло. Курганная кветка. Вокладка [[Язэп Нарцызавіч Драздовіч|Язэпа Драздовіча]]]]
Друкавацца пачала ў [[1909]], зьмясьціўшы ў «[[Наша ніва (1906)|Нашай Ніве]]» пад імем свайго брата Эдуарда першыя свае вершы — «Хвоя», дасланы з [[Вёска Адравонжа|Адравонжы]] [[Ашмянскі павет|Ашмянскага павета]] («Наша Ніва», № 9), і «Скора зіма» («Наша Ніва», № 46). Паводле іншых звестак, першым надрукаваным вершам быў «Лес» (1903)<ref>Канстанцыя Буйло // Першацвет адраджэння: Вучэб. дапам. па беларус. літ. для ст. кл. сярэд. шк. / Склад. М. А. Федасеенка, Т. П. Прохарава, Г. М. Разанава і інш. — Мн.: Нар. асвета, 1995. — С. 318—319. — 511 с ISBN 985-03-0216-X</ref>. Пад уласным імем пачала друкавацца з 1910. У 1914 у друкарні [[Марцін Кухта|Марціна Кухты]] выдала свой дэбютны зборнік вершаў — «Курганная кветка» (1914, Вільня, факсімільнае выданне ў 1989), які адрэдагаваў [[Янка Купала|Я. Купала]] і аформіў [[Язэп Нарцызавіч Драздовіч|Язэп Драздовіч]].
Да сярэдзіны 1940-х, амаль 20 гадоў не друкавалася.
Дэбютавала вершамі ў 1909 г. (газета [[Наша ніва (1906)|«Наша ніва»]]). Першую кнігу «Курганная кветка» (1914, Вільня, факсімільнае выданне ў 1989) адрэдагаваў [[Янка Купала|Я. Купала]]. Аўтар зборнікаў вершаў «Світанне» (1950), «На адноўленай зямлі» (1961), «Май» (1965), «Роднаму краю» (1973). Выйшлі Выбраныя творы (1954), «Выбранае» (1968, 1976), Выбраныя творы ў 2 тамах (1981). Напісала кніжкі вершаў для дзяцей «Юрачка» (1957), «У бляску зор» (1968), «Вясной» (1984). Многія вершы паэтэсы пакладзены на музыку. Асабліва шырокую вядомасць займела песня «Люблю», якая стала народнай.▼
▲
[[Максім Іванавіч Гарэцкі|Максім Гарэцкі]] ў сваёй «Гісторыі беларускае літэратуры» лічыў яе «найбольш выдатнай пасля [[Алаіза Сцяпанаўна Пашкевіч|Цёткі]] жаноцкай сілай ў нашай поэзіі»<ref>{{Кніга|аўтар = [[Максім Іванавіч Гарэцкі|Гарэцкі, М.]]|частка = Буйло, Канстанцыя|загаловак = Гісторыя беларускае літэратуры|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданне = Выданьне другое (папраўленае)|месца = Вільня|выдавецтва = [[Віленскае беларускае выдавецтва Б. Клецкіна|Віленскае выдавецтва Б. Клецкіна]]|год = 1921|том = |старонкі = 198—199|старонак = |серыя = |isbn = |тыраж = }}</ref>.
Аўтар п'ес «Кветка папараці» (1914) і «Сягонняшнія і даўнейшыя» (1914, пастаўлена ў 1921).
Радок 61 ⟶ 67:
Узнагароджана ордэнам «Знак Пашаны» і медалямі. Заслужаны дзеяч культуры Беларускай ССР (1968).
У гонар Канстанцыі Буйло ўсталявана мемарыяльная дошка на [[Вёска Вішнева, Валожынскі раён|Вішнеўскай]] сярэдняй школе [[Валожынскі раён|Валожынскага раёну]], якой прысвоена яе імя<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = | url = http://baranovichi-roo.brest-region.edu.by/main.aspx?uid=638| загаловак = Канстанцыя Буйло| фармат = | назва праекта = | выдавец = Отдел образования Барановичского районного исполнительного комитета| дата = 6 снежня 2011 | мова = ru| каментарый = }}</ref>.
{{зноскі}}
Радок 67 ⟶ 75:
* {{крыніцы/БП 1917-90|Буйло Канстанцыя}}
* {{крыніцы/БП (1992-95)||Буйло Канстанцыя}}
* Буйло К. …Коціцца рэха: Вершы, паэмы, лісты // Уклад. і прадм. Д. Чаркасавай. — Мн.: Маст. літ., 1993. — 287 с. ISBN 5-340-01327-8
== Спасылкі ==
| |||