Антон Пятровіч Баначыч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→Вядомыя вучні: арфаграфія |
дапаўненне |
||
Радок 6:
| Подпіс = А. Баначыч у ролі Хазэ. «Кармэн»
| Імя пры нараджэнні =
| Дата нараджэння =
| Месца нараджэння = г. [[Горад
| Дата смерці = 22.3.1933
| Месца смерці = г. [[Горад Мінск|Мінск]]
Радок 23:
}}
[[Выява:Антон Боначич. Пиковая дама.jpg|250px|thumb|А. Баначыч у «Пікавай даме»]]
[[Файл:А. Боначич. Борис Годунов.jpg|250px|thumb|А. П. Баначыч — Самазванец («Барыс Гадуноў» М. Мусаргскага)]]
'''Антон Пятровіч Баначыч''' ({{ДН|14|01|1880|2}}, паводле іншых звестак 13 (25 студзеня) 1978 года<ref name=encmusic>[http://dic.academic.ru/dic.nsf/enc_music/1142/Боначич Музыкальная энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия, Советский композитор. Под ред. Ю. В. Келдыша. 1973—1982. Боначич А. П.]</ref> ці 19 (31) снежня 1880<ref>[http://wap.sb.by/post/110558/part/2/ Этот день в истории 31 декабря] {{ref-ru}}</ref>, г. [[Горад Марыупаль|Жданаў]] — {{ДС|22|3|1933}} (ці 26 студзеня, а паводле Музычнай энцыклапедыі 23 студзеня<ref name=encmusic/>), г. [[Горад Мінск|Мінск]]) — рускі і беларускі савецкі спявак (бас-[[барытон]], пазней драматычны [[тэнар]]), кампазітар і педагог<ref name="БС">{{кніга
|аўтар =
|частка = Боначич Антон Петрович
Радок 40 ⟶ 41:
|isbn =
|тыраж =
}}</ref><ref name=prujop>''{{нп3|Аркадзь Міхайлавіч Пружанскі|Пружанский А. М.|ru|Пружанский, Аркадий Михайлович}}'' [http://slovari.yandex.ru/~книги/Отечественные%20певцы/Боначич%20Антон%20Петрович/ Боначич Антон Петрович // Отечественные певцы. 1750—1917: Словарь. — Изд. 2-е испр. и доп., электронное. —М., 2008.] {{ref-ru}}</ref>, стваральнік Мінскай Дзяржаўнай студыі оперы і балета, на базе якой з'явіўся Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь<ref name=minskt>[http://minsktourism.by/teatryi Национальный академический Большой театр оперы и балета Республики Беларусь] {{ref-ru}}</ref>.
Антон Баначыч уяўляе сабой адну з «залатых» старонак рускай музычнай культуры канца 19 — пачатку 20 стагоддзяў, калі ўся расійская культура, пабудаваная на базе еўрапейскай культуры, знаходзілася на самым піку свайго развіцця. Калі пачатку 19 стагоддзя мастацтва ў Расіі насаджаліся зверху імператарскай уладай, не скупіліся на ганарары запрошаным еўрапейскім майстрам, а «у артысты» набіраліся з прыгонных, то ў канцы таго ж 19 стагоддзя рускія артысты, музыканты, мастакі ўвайшлі ў эліту рускага грамадства. Гэта быў час росквіту рускай культуры, якая ўпэўнена адчувала сябе як частка агульнай еўрапейскай культуры<ref>[http://cyclowiki.org/wiki/%D0%90%D0%BD%D1%82%D0%BE%D0%BD_%D0%9F%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87_%D0%91%D0%BE%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%B8%D1%87 Антон Петрович Боначич] {{ref-ru}}</ref>.
Антон Баначыч — адзін з яркіх прадстаўнікоў рускай музычнай культуры, яго дзейнасць ахоплівала шырокія сферы музычнай культуры: ён і спявак, прычым вялізнага дыяпазону, які пачынаў як барытон<ref name=belcan>[http://www.belcanto.ru/bonachich.html Антон Петрович Боначич; автор Е. Цодоков]</ref>, а пасля тэнар<ref name=encmusic/><ref name=musd>[http://www.musdic.ru/html/b/bona4i4.html БОНАЧИЧ Антон Петрович (Источник: Музыкальный энциклопедический словарь, 1990)]</ref>, і кампазітар, і рэжысёр, і педагог<ref name=belcan/>. І тым не менш яго імя апынулася не занадта вядома нашчадкам праз сто гадоў; ды і пра яго самога мала вядома: невядомыя дакладныя даты яго жыцця — розныя крыніцы называюць іх па-рознаму<ref>Боначич Антон Петрович // Биографический справочник — Мінск: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 71. — 737 с.</ref><ref name=prujop/>.
== Біяграфія ==
Скончыў [[Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава|Пецярбургскую кансерваторыю]] ў 1901 годзе. Дэбютаваў на сцэне ў 1901 (Харкаў). У 1902-21 працаваў у розных тэатрах Расіі і Украіны, у тым ліку ў [[Вялікі тэатр|Вялікім тэатры]] ў Маскве<ref name="БС"/>. Гастраляваў у [[Германія|Германіі]] ([[Берлін]], [[Новы каралеўскі оперны тэатр]], 1908), [[Італія|Італіі]] (1909; [[Мілан]], 1910), [[Францыя|Францыі]] (1909), [[ЗША]] (1909—12), [[Манака]] ([[Монтэ-Карла]], 1911), [[Баку]] (1912)<ref name="Пружанский">Пружанский А. М. Отечественные певцы. 1750—1917: Словарь. — Изд. 2-е испр. и доп., электронное. — М., 2008.</ref>.▼
Вядома, што яго бацька — [[чарнагорцы|чарнагорац]], маці — [[грэкі|грачанка]]<ref name=prujop/>, але розныя крыніцы па-рознаму называюць дзейнасць яго бацькі: ці то лекар, ці то аўстрыйскі консул<ref name=prujop/><ref>[http://old-mariupol.com.ua/bratya-nobel-mariupol-i-ekologiya/ БРАТЬЯ НОБЕЛЬ, МАРИУПОЛЬ И ЭКОЛОГИЯ] {{ref-ru}}</ref>.
== Вучоба ==
Вучыўся ў нямецкім пансіёне і рускай класічнай гімназіі ў [[Горад Талін|Рэвелі (цяпер Талін)]], затым атрымаў медыцынскую адукацыю.
Спевам навучаўся спачатку ў Харкаўскай музычнай школе (клас П. Ціханава). Затым паступіў у [[Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава|Пецярбургскую кансерваторыю]] — ці то ў 1896, ці то ў 1898; але выкладчыкі вядомыя: клас спеваў {{нп3|Станіслаў Іванавіч Габель|С. Габель|ru|Габель, Станислав Иванович}}<ref name=encmusic/>, оперны клас [[Іосіф Іосіфавіч Палечак|І. І. Палечака]], клас фартэпіяна і кампазіцыі М. Р. Салаўёва<ref name=prujop/>; скончыў Пецярбургскую кансерваторыю ў 1900 годзе, а можа быць — ў 1901<ref name=encmusic/>.
== Пачатак артыстычнай дзейнасці ==
Яшчэ будучы студэнтам, пачаў артыстычную дзейнасць. Калі прыязджаў у Харкаў, выступаў там у трупе {{нп3|Аляксей Акакіевіч Цэрэтэлі|А. А. Цэрэтэлі|ru|Церетели, Алексей Акакиевич}} (барытонавыя партыі Князь Ялецкі — «{{нп3|Пікавая дама, опера|Пікавая дама|ru|Пиковая дама (опера)}}» [[Пётр Ільіч Чайкоўскі|П. Чайкоўскага]], 1899; Дэман — «{{нп3|Дэман, опера|Дэман|ru|Демон (опера)}}» {{нп3|Антон Рыгоравіч Рубінштэйн|А. Рубінштэйна|ru|Рубинштейн, Антон Григорьевич}}, сезон 1900/1901)<ref name=prujop/>.
У 1900 і ў 1903—1905 гадах А. Баначыч спяваў у Кіеве, вясной 1901 — у Казанска-Саратаўскім таварыстве пад кіраўніцтвам М. Барадая, пазней выступаў у Екацярынаславе, Тыфлісе (1902—1904), Саратаве (сезон 1903/04), Ніжнім Ноўгарадзе, Баку (лета 1903, 1912), Пецярбургу (1904, Новы летні тэатр «Алімпія», антрэпрыза Я. Кабанава і К. Якаўлева); у іншых гарадах.
У 1905 году Антон Боначич быў прыняты ў маскоўскую імператарскую трупу, якая выступала ў асноўным на сцэне Вялікага тэатра<ref name=prujop/><ref name=musd/>.
▲
З 1928 у Мінску, кіраўнік класаў опернай падрыхтоўкі, сольных спеваў і камернага ансамбля [[Беларускі музычны тэхнікум|Беларускага музычнага тэхнікума]] і [[Беларуская студыя оперы і балета|Беларускай студыі оперы і балета]] (1930-33), першы загадчык вакальнай кафедры [[Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі|Беларускай кансерваторыі]] (з 1932). Яркі прадстаўнік рускай вакальнай школы, садзейнічаў станаўленню опернага мастацтва ў Беларусі<ref name="БС"/>.
| |||