Казімір Сваяк: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: ангельск → англійск, (1906)| → , 1906|, азімер → азімір, льл → лл, сьл → сл (3), нэт → нет, мэтай → метай, метай → мэтай, using AWB
др clean up, replaced: ангельск → англійск, (1906)| → , 1906| (2), азімер → азімір, льл → лл, сьл → сл (2), нэт → нет, мэтай → метай, метай → мэта using AWB
Радок 1:
[[Image:Казімір Сваяк.jpg|thumb|Казімір Сваяк]]
'''Казімір (Казімер) Сваяк''', сапр.: '''Канстанцін СТАПОВІЧ (СТЭПОВІЧ)''' ({{ДН|24|2|1890|12}}, [[вёска Барані|в. Барані]], [[Свянцянскі павет]], [[Віленская губерня]], цяпер [[{{МН|Астравецкі раён]]|у Астравецкім раёне|}}, [[Гродзенская вобласць]] — {{ДС|6|5|1926}}, {{МС|Вільня|у Вільнюсе|}}) — беларускі каталіцкі святар, грамадска-нацыянальны дзеяч, [[паэт]].
 
== Біяграфія ==
Радок 6:
Нарадзіўся ў сям'і селяніна-паў[[валока|валочніка]] Мацея Стаповіча, у сям'і было шасцёра дзяцей (у т.л. браты [[Альбін Стэповіч|Альбін]] і Бернард<ref>Нар. 30.8.1907 у вёсцы Барані на Віленшчыне. Вучыўся ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. У 1939 скончыў агранамічны факультэт Віленскага ўніверсітэта. У 1945 прыехаў у Сопат, да 1952 працаваў у Аддзеле сельскай гаспадаркі ваяводскай управы ў Гданьску, пасля ў Міністэрстве сельскай гаспадаркі ў Варшаве. У 1972 выйшаў на пенсію, пісаў артыкулы па аграноміі ў часопіс «Gromada Rolnik Polski». Пакінуў успаміны, у т.л. пра свайго брата Казіміра Сваяка. Пам. 9.8.1982.</ref> Стаповічы) і яна жыла ў невялікай хатцы пакуль мясцовы пан Сволькен, якому Мацей служыў лесніком, не даў участак зямлі і драўніну на будаўніцтва новага дома. Новы вялікі (па тагачасных мерках) — «на два канцы» — дом стаіць (часткова) у Баранях і сёння (адзін «канец» перавезены).
 
Скончыў пачатковую і Свянцянскую павятовую школы (1905). У 1906—1907 жыў у Вільні дзе даведаўся пра «[[Наша ніва (1906)|Нашу ніву]]». У 1908 паступіў у Пецярбургскую духоўную семінарыю. У 1912 захварэў на сухоты, у тым жа годзе напісаў першы верш «На імяніны майго пробашча». Зіму 1912—1913 правёў на курорце ў [[Закапанэ]]. У 1913 у газеце «Беларус» друкуюцца яго творы. З-за хваробы толькі вясной 1915 быў высвечаны на ксяндза ў Петраградзе з рук біскупа ЦеплякаЦеплака і атрымлівае прызначэнне вікарыем у [[Камайскі касцёл]]. Неўзабаве, к вялікай радасці К. Стаповіча, яго пераводзяць у Клюшчаны, што побач Баранёў, 19 чэрвеня 1915 газета «Беларус» змясціла віншаванне ксяндзу Стаповічу з нагоды яго прыміцыі ад жыхароў Клюшчан.
 
=== Пасля высвячэння на святара ===
Радок 31:
 
== Творчасць ==
Друкаваўся з 1913 («Беларус»). Аўтар зборніка вершаў «Мая ліра» (Вільня, [[1924]]), вершаванага апавядання «Чарку дай, браце» (Вільня, [[1926]]). Выступаў як [[публіцыст]], пісаў драматычныя творы. Асобнымі выданнямі выйшлі «Янка Канцавы» (Вільня, [[1920]], [[1924]]), «КупальлеКупалле» (Вільня, [[1930]]). Напісаў філасофскі дзённік «Дзея маёй мысьлімыслі, сэрца і волі» з «Аўтабіяграфіяй»<ref>Новае выданне: ''Сваяк К. Дзея маей мысьлімыслі, сэрца і волі: (з Аўтабіяграфіяй). 4-е выд., — Мн.: 1992.''</ref>.
 
== Памяць ==
Радок 46:
* {{крыніцы/БП 1917-90|Сваяк Казімір}}
* Чакур Г. [http://astraviec.org/people/people23.php Да 115-й гадавіны са дня нараджэння Канстанціна Стаповіча] // Астравеччына: Выдатныя людзі Астравеччыны — Эл.рэсурс astraviec.org — неафіцыйны сайт Астравеччыны
* Цадко Алесь. Вялікі паэт-духоўнік //«[[Рэгіянальная газета, (1995)|Рэгіянальная газета»]], 10 сакавіка 2000 г., № 10 (255)
* Vytautas Žeimantas. Kazimieras Svajakas - kunigas, publicistas, švietėjas // XXI amžius, 2010 saus. 29, 12-13 pusl.{{ref-lt}}
 
{{DEFAULTSORT:Сваяк Казімір}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Мастакі Беларусі‎]]
[[Катэгорыя:Мастакі паводле алфавіту]]
[[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Беларускамоўныя паэты]]