Іван Навуменка: Розніца паміж версіямі

| беларускае імя = Iван ЯкаўлевiчЯкаўлевіч Навуменка

'''Іван Якаўлевіч НАВУМЕНКА''' ({{ДН|16|2|1925}}, [[{{МН|Васілевічы]]||}}, [[{{МН|Рэчыцкі раён]]|у Рэчыцкім раёне|}}, [[Гомельская вобласць]] — {{ДС|17|12|2006}}, [[{{МС|Мінск]]||}}) — беларускі [[пісьменнік]] і [[літаратуразнавец]].

Нарадзіўся ў сям'і чыгуначніка. Са студзеня 1942 удзельнік камсамольскага падполля, затым — партызан, удзельнічаў у вызваленні Васілевічаў. У снеж. 1943 прызваны ў Чырвоную Армію. Удзельнічаў у баях на Ленінградскім і 1-м Украінскім франтах. Пасля дэмабілізацыі (снеж. 1945) — карэспандэнт мазырскай абласной газеты «Бальшавік Палесся», а з 1951 — рэспубліканскай газеты «[[Звязда]]». Завочна скончыў [[філалагічны факультэт БДУ]] (1950) і аспірантуру пры БДУ (1954). Быў загадчыкам аддзела прозы часопіса «Маладосць» (1953—58 гг.), загадваў кафедрай беларускай літаратуры БДУ. У 1973—82 гг. — дырэктар Інстытута літаратуры імя Я. Купалы АН БССР, з 1982 г. — віцэ-прэзідэнт АН БССР. Старшыня Вярхоўнага Савета БССР (1985—90 гг.). Акадэмік [[АН БССР]], [[доктар філалагічных навук]], [[прафесар]]. Член Саюза Пісьменнікаў СССР (з 1957).

Узнагароджаны [[Ордэн Айчыннай вайны|ордэнамі Айчыннай вайны]] II ступені, [[Ордэн Чырвонай Зоркі|Чырвонай Зоркі]], Працоўнага Чырвонага Сцяга, Кастрычніцкай Рэвалюцыі, [[медаль Францыска Скарыны|медалёммедалем Францыска Скарыны]] і іншымі медалямі. Заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР (1978). Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1967) за кнігу «Таполі юнацтва», Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1972) за кнігі «Янка Купала: Духоўны воблік героя» і «Якуб Колас: Духоўны воблік героя».