Зоська Верас: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: зь → з , й → і , (1934)| → , 1934| (3), Апалён → Апалон, асейск → асійск (2), СЭРЫ → Серы (3), Гарадзенск → Гродзенск, Зыгм using AWB
Радок 39:
Нарадзілася ў сям'і вайскоўца Антона Сівіцкага і Эміліі Садоўскай, якія паходзілі з Гарадзеншчыны<ref name="ГВ">[http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=187 Галіна Войцік. ЗОСЬКА ВЕРАС. СЭРЫЯ «ПАРТРЭТЫ ВІЛЕНЧУКОЎ»]</ref>, у 1892 годзе. Як і ў шмат якіх шляхецкіх сем'ях, дома размаўлялі па-польску<ref name="ГВ"/><ref name="ЗВ">[http://kuferak.iatp.by/text01.htm Зоська Верас. З АЎТАБIЯГРАФII]</ref>.
 
Гісторык [[Генадзь Каханоўскі|Г. Каханоўскі]] зацікавіўся постаццю прадзеда Людвікі Сівіцкай Iгната Кулакоўскага, які яшчэ ў 1834 г. у пісьме на імя расійскага міністра асветы пісаў пра неабходнасць даць беларускаму народу адукацыю «с учётом национальной самобытности здешних людей». Праўнучка захавала дыплом аб выбранні даследчыка беларускіх старажытнасцей i педагога І. Кулакоўскага сябрам Навуковага таварыства ў ДаніiДаніі. Ён меў гонар таксама быць сябрам навуковых таварыстваў у Вільні, Варшаве, Пецярбургу<ref name="ГВ"/>.
 
Дзед Людвікі па матчынай лініі Людвік Садоўскі быў знатным пчаляром і садаводам, ён вучыўся ў Варшаве ў К. Лявіцкага, імем якога названа канструкцыя рамачнага вулля, прапанаваная Лявіцкім у 1882 г.<ref>[http://v-zzz.ru/kms_prodlog+show+ids-367.html Улей Левицкого — немного в историю] {{ref-ru}}</ref> Людвік добра ведаў беларускую мову і карыстаўся ёю ў размовах з сялянамі<ref name="ГВ"/>.
Радок 97:
З. Верас была рэдкім чалавекам, які з беларусканавуковымі мэтамі займаўся батанікай<ref name="ГВ"/>. У сваёй аўтабіяграфіі яна адзначала, што зацікаўленне батанікай з'явілася яшчэ ў гімназіі<ref name="ЗВ"/>.
 
Пасля курсаў «АгароднiцтваАгародніцтва, садаўнiцтвасадаўніцтва i пчалярства», якія Людвіка скончыла да 1 ліпеня 1914 года, яна атрымала пасведчанне «аб'яздовага інструктара»<ref name="СГП"/>. Практыку адбывала ў свайго дзеда, заўзятага садоўніка і пчаляра. Яшчэ ў 1912—1913 гадах яна пачала складаць «Батанічны зельнік», ставячы на першае месца назовы раслін у беларускай мове. На радзіме дзеда яна працягвала далей запісваць назовы раслін<ref name="СГП"/>.
 
Падчас працы сакратаром у «Камітэце Таварыства дапамогі ахвярам вайны», ёй было даручана арганізаваць вырошчванне капусты не так ужо і блізка ад Мінску. Яна разлічыла колькасць неабходнай расады, насення, угнаенняў, але, калі выехала на месца, аказалася, што глеба там гліністая, вады блізка няма і капуста там не вырасце. На гэтым «Капусныя праекты Аляксандра Уласава», як яна іх называла, былі згорнуты.
Радок 177:
{{DEFAULTSORT:Верас Зоська}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Мастакі Беларусі‎]]
[[Катэгорыя:Мастакі паводле алфавіту]]
[[Катэгорыя:Члены Саюза пісьменнікаў СССР]]
[[Катэгорыя:Пісьменніцы Беларусі]]