Уладзімір Аляксеевіч Арлоў: Розніца паміж версіямі

'''Уладзімір Аляксеевіч АРЛОЎ''' (нар. {{ДН|25|8|1953}}, [[{{МН|Полацк]]||}}) — беларускі [[пісьменнік]].

Скончыў [[гістарычны факультэт БДУ|гістарычны факультэт]] [[БДУ]] (1975). Працаваў настаўнікам гісторыі ў [[Наваполацк]]у (1975—1976), карэспандэнтам, загадчыкам аддзелам, намеснікам рэдактара гарадской газеты «Хімік» (Наваполацк, 1976—1988), рэдактарам выдавецтва «Мастацкая літаратура» (1988—1997). Віцэ-прэзідэнт Беларускага ПЕН-цэнтра, член рады Саюза беларускіх пісьменнікаў (з 1986), член рэдкалегій часопісаў «Спадчына», «Калосьсе», «Крыніца». Жыве ў [[Мінск]]у. З 1988 сябрачлен [[Беларускі народны фронт «Адраджэньне»|БНФ]], у 1989 выйшаў з [[КПСС]]. З 1992 двойчы абіраўся ў Сойм БНФ. Цяпер беспартыйны. Грэка-каталік. Жанаты, двое сыноў — Раман (удзельнік гурта [[J:морс]]) і Багдан.

Узнагароджаны [[медаль Францыска Скарыны|медалёммедалем Францыска Скарыны]] «''за ўклад у распрацоўку тэмы гістарычнага мінулага Беларусі ў літаратуры''» (1991). Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Бeларусі (1986), выдавецкай прэміі імя Уладзіміра Караткевіча (1993), літаратурнай прэміі імя Ф. Багушэвіча Беларускага ПЭН-цэнтра (1996).

== У СецівеСпасылкі ==