Лідзія Львоўна Арабей: Розніца паміж версіямі

Літаратурную працу пачала ў 1945. Выступае як празаік, крытык, літаратуразнавец. У 1956 выдала даследаванне «Цётка (Алаіза Пашкевіч)»<ref name="БС"/>, а ў 1959 «Фядос Шынклер»<ref name="БС"/>, аўтар зборнікаў аповесцяў і апавяданняў «Калібры» (1960, апавяданні для дзяцей), «Кватэра № 3» (1961, кніга сатыры і гумару), «Мера часу» (1962), «Экзамен» (1963), «Ларыса» (1964), «На струнах буры» (1967), «Сярод ночы» (1968), «Іскры ў папялішчы» (1970), «Ваўчкі» (1972), «Сіні бор» (1972, аповесць), «Мне трэба ехаць» (1974), «Стану песняй» (1977), «Сузор'е Вялікай Мядзведзіцы» (1980), «Паласа дажджу» (1984), «Пошукі кахання» (1987), «Ісці ў разведку» (1989, апавяданні для дзяцей), «Пошукi iсцiны» (абразкі, 2005), «На полымі любві» (даследаванне, прысвечанае [[Алаіза Сцяпанаўна Пашкевіч|Алаізе Пашкевіч (Цётцы)]], 2006), «Белае поле» (апавяданні, ўспаміны, 2008).