Давід Маркелавіч Яноўскі: Розніца паміж версіямі

Не атрымаўшы сур'ёзнай адукацыі, Яноўскі тым не менш валодаў высокай агульнай культурай, свабодна гаварыў па-руску, па-французску, па-нямецку, па-польску і па-англійску. Ва ўзросце 23 гадоў ён прыехаў у [[Парыж]], дзе хутка перамог парыжскіх шахматыстаў дасціпнай і яскравай гульнёй. Выйграўшы першы прыз у чэмпіянаце кафэ «[[Кафэ дэ ля Рэжанс]]», Яноўскі затым змагаўся амаль ва ўсіх буйных шахматных спаборніцтвах таго часу, яго лепшы перыяд быў паміж 1898 і 1906 гадамі. Вандруючы з турніру на турнір, ён ашаламляў сваіх праціўнікаў яскравымі нападамі і раптоўнымі ўдарамі. Сярод пацярпелых пабывалі ўсе вядучыя шахматысты свету, у тым ліку і Эм. Ласкер. Пад уражаннем сваіх турнірных поспехаў і некалькіх удалых партый з чэмпіёнам свету д-рам Ласкерам Яноўскі адважыўся выклікаць яго на матч, але сілы былі няроўныя. Вынік апынуўся сумным. Мудры практык і глыбокі псіхолаг, Ласкер свядома ствараў сумныя пазіцыі, не даючы Яноўскаму разгарнуць сваю фантазію ва ўсю моц. Зрэшты, Яноўскага не цікавіла чэмпіёнства як такое, ён усё жыццё адстойваў яркі і відовішчны стыль. Яго дзёрзкія напады і бліскучыя камбінацыі дзівілі рызыкай. У той час шахматы яшчэ не ператварыліся ў вялікі спорт, а былі проста часткай чалавечай культуры. Яноўскім больш валодала цяга стварыць прыгожую, суцэльную партыю. «Яноўскі быў вялікім шахматыстам, але сярэднім спартсменам і слабым псіхолагам», — аднойчы сказаў пра яго Ласкер. Па ўспамінах сучаснікаў вядомы запал Яноўскага да [[Азартная гульня|азартных гульняў]]. Ён гуляў апантана ў карты (брыдж або [[покер]]) і раз за разам прайграваў усё тое, што прыносілі яму шахматы. У 1901 годзе ён спусціў ў казіно Монтэ-Карла ўвесь свой першы прыз. Азарт Яноўскага перашкаджаў яму не толькі ў жыцці.