Дагавор фактычна ўяўляў сабой першае кабальнае пагадненне, якое Францыя змагла навязаць кіруючай дынастыі В'етнама - [[дынастыя Нгуен|Нгуен]]. Згодна з ім, Францыя анексавала тры паўднёвыя правінцыі [[Зядзінь]], [[Дзіньтыонг]], [[Б'енхоа]], [[востраўархіпелаг Кандаа]], якія склалі французскую калонію [[Кахінхіна]]; атрымала кантрыбуцыі ў памеры 20 млн. франкаў, дамаглася права свабоднага гандлю ў партах [[Дананг]], [[Балакая]], [[Куанган]] на [[рака Меконг|рацэ Меконг]], а таксама істотна пашырыла доступ каталіцкіх місіянераў у краіну. Акрамя іншага, Анам саступіў Францыі свае правы на [[Камбоджа|Камбоджу]]. Францыя тут жа пачала будаваць [[Сайгон]]скі порт. Такім чынам, Сайгонскі дагавор стварыў максімальна спрыяльныя ўмовы для далейшага закабалення краіны, бо новы віток франка-в'етнамскай вайны пачаўся ўжо ў 1867 годзе. Завяршыў яго другі [[Сайгонскі дагавор, 1874|Сайгонскі дагавор (1874) года]]. Ва ўмовах нявызначанасці вярхоўнай в'етнамскай ўлады, асноўным народным метадам барацьбы з французамі было партызанскі рух.
