Дзмітрый Міхайлавіч Галіцын: Розніца паміж версіямі

{{DEFAULTSORT:Галіцын Дзмітрый Міхайлавіч}}'''Дзмітрый Міхайлавіч Галіцын''' ([[13 чэрвеня|3 (13) чэрвеня]] [[1665]], [[Масква]] — [[24 красавіка|14 (24) красавіка]] [[1737]], [[Шлісельбург]]), — рускі дзяржаўны дзеяч, князь. Брат [[Міхаіл Міхайлавіч Галіцын|М. М. Галіцына]].

З [[1718]] Галіцын займаў пасты прэзідэнта Камер-калегіі і сенатара, з [[1722]] — толькі сенатара. У 1726—1730 быў членам Вярхоўнага тайнага савета, пры [[Пётр II, імператар расійскі|Пятры II]] — прэзідэнтам КомерцКамерц-калегіі. Пасля смерці Пятра II ([[1730]]) Галіцын як прадстаўнік старажытнай радавітай арыстакратыі выступіў за абмежаванне самадзяржаўя, стаўшы на чале вярхоўнікаў. Па прапанове Галіцына на пасад была запрошаная Анна[[Ганна Іаанаўна]], пры яго кіруючым удзеле складзеныя «Кандыцыі».

Пасля няўдачы вярхоўнікаў Галіцын быў прызначаны членам Сената, але жыл большай часткай у падмаскоўным маёнтку [[Сяло Арханглійскае|Арханглійскае]], амаль не ўдзельнічаючы ў справах. У АрханглійскамАрханглійскім сабраў знакамітую бібліятэку з рускіх летапісаў, хранографаў, сінопсісаў, перакладаў МакіавеліМакіявелі, Г. Гроцыя, Лока, Пуфендорфа і інш., кніг на замежных мовах — усяго да 6 тыс. тамоў.

АннаГанна Іаанаўна не даравала Галіцыну ўдзелу ў прадпрыемстве вярхоўнікаў. У [[1736]] ён быў прыцягнуты да суду па абвінавачванні ў службовых злоўжываннях і прысуджаны да смяротнага пакарання, замененага зняволеннем у Шлісельбургскую крэпасць, дзе Галіцын неўзабаве памёр.