Іван Мележ: Розніца паміж версіямі

'''Іван Паўлавіч МЕЛЕЖ''' ({{ДН|8|2|1921}}, в. [[Вёска Глінішча, Хойніцкі раён|Глінішча]], {{МН|Хойніцкі раён|у Хойніцкім раёне|}}, [[Гомельская вобласць]] — {{ДС|9|8|1976}}, {{МС|Мінск||}}) — беларускі [[празаік]], [[драматург]], [[публіцыст]]. Народны пісьменнік Беларусі (1972). Лаўрэат [[Ленінская прэмія|Ленінскай прэміі]] (1972, за [[Людзі на балоце, раман|раман "«Людзі на балоце"»]] і "«Подых навальніцы"»), Дзяржаўнай прэміі імя Якуба Коласа (1976, за зборнік "«Жыццёвыя клопаты"»), Літаратурнай прэміі імя Якуба Коласа (1962, за раман "«Людзі на балоце"»).

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і: бацька  — Павел Фёдаравіч, маці  — Марыя Дзянісаўна. Скончыў сямігодку ў Алексічах, дзесяцігодку (СШ №1№ 1) у [[Хойнікі|Хойніках]] (1938), працаваў у Хойніцкім райкаме камсамола. У 1939 паступіў у Маскоўскі інстытут гісторыі, філасофіі і літаратуры і з 1-га курса быў прызваны ў Чырвоную Армію. Летам 1940 удзельнічаў у далучэнні Паўночнай Букавіны да СССР. З першых дзён [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] на фронце — на Збручы, пад Уманню, Нікалаевам, Сінелькавам, [[Растоў-на-Доне|Растовам-на-Доне]], Лазавой. У чэрвені 1942 пад Растовам цяжка паранены і пасля лячэння ў тбіліскім шпіталі адпраўлены ў тыл. Жыў у [[Бугуруслан]]е, потым выкладаў ваенную падрыхтоўку ў Малдаўскім педагагічным інстытуце, а з 1943 — у [[БДУ]], які знаходзіўся тады на станцыі Сходня ў Падмаскоўі, дзе вучыўся спачатку завочна на [[філалагічны факультэт БДУ|філалагічным факультэце]], а затым перайшоў на стацыянар (скончыў у 1945 ужо ў [[Мінск]]у). Пасля вучыўся ў аспірантуры, выкладаў беларускую літаратуру ва ўніверсітэце, працаваў у рэдакцыі часопіса «Полымя», у апараце ЦК КПБ. Член [[Саюз пісьменнікаў СССР|Саюза пісьменнікаў СССР]] з 1945, з 1966 — сакратар, а ў 1971—1974 — намеснік старшыні праўлення СП БССР.

[[Катэгорыя:Публіцысты Беларусі‎Беларусі]]