Людамір Абрэмбскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др clean up, replaced: сьц → сц, калісці → калісьці, сілаў → сіл, Гарадзенск → Гродзенск, Гародня → Гродна, ягоная → яго, сьц → сц, кал using AWB
Радок 2:
 
== Біяграфія ==
Паходзіў са шляхты Плоцкай губерні. Нарадзіўся ў мястэчку [[Дзярэчын]] на Слонімшчыне. Працаваў у губернскай палаце дзяржаўных маёмасцей. Падчас паўстання стаў касірам гродзенскага ваяводства. У яго на кварэты адбывалі сустрэчы паўстанцаў. Арыштаваны царскімі ўладамі быў выяланы ў [[Сібір]] і вярнуўся адтуль толькі ў 1878 годзе. Увесь гэты час сям'я ягонаяяго жыла ў вялікай нястачы.
 
Пасля вяртання з Сібіры Л. Абрэмбскі стаў блізкім сябрам [[Эліза Ажэшка|Э. Ажэшкі]], ездзіў разам з ёй у [[Міневічы]]. "Вярнуўся з Сібіры без сродкаў, сіл для працы і аднаго вока. Другое таксама бачыць вельмі слаба. Ён ужо амаль сляпы і аслеп бы цалкам, каб не знайшоў нас і мы яму не з'эканомілі сілаўсіл на астатнія гады жыцця. Гэты чалавек — досыць высокі калісьці чыноўнік… да нас прытуліўся. У горадзе ён толькі начуе ў сына, ўвесь час праводзіць у нас, " — пісала пра яго пісьменніца.
Паходзіў са шляхты Плоцкай губерні. Нарадзіўся ў мястэчку [[Дзярэчын]] на Слонімшчыне. Працаваў у губернскай палаце дзяржаўных маёмасцей. Падчас паўстання стаў касірам гродзенскага ваяводства. У яго на кварэты адбывалі сустрэчы паўстанцаў. Арыштаваны царскімі ўладамі быў выяланы ў [[Сібір]] і вярнуўся адтуль толькі ў 1878 годзе. Увесь гэты час сям'я ягоная жыла ў вялікай нястачы.
 
Памёр Л. Абрэмбскі ў 1894 г. Э. Ажэшка сама склала эпітафію, якая выбітая на яго магіле: «Сэрцам чыстым і мужным кахаў зямлю і людзей, шанаваў справядлівасць і служыў няшчасцю. Няхай спачывае ў Богу, чые законы выконваў». Пахаваны на [[Каталіцкія фарныя могілкі, Гродна|гродзенскіх Фарных могілках]] па вуліцы [[Вуліца Антонава, Гродна|Антонава]]. ЯгоныЯго сын [[Максімільян Абрэмбскі]] быў сябрам Э.Ажэшкі, пабудаваў дом па [[Вуліца Ажэшкі, Гродна|вул. Ажэшкі]] № 19 у [[Горад Гродна|Гродне]].
Пасля вяртання з Сібіры Л. Абрэмбскі стаў блізкім сябрам [[Эліза Ажэшка|Э. Ажэшкі]], ездзіў разам з ёй у [[Міневічы]]. "Вярнуўся з Сібіры без сродкаў, сіл для працы і аднаго вока. Другое таксама бачыць вельмі слаба. Ён ужо амаль сляпы і аслеп бы цалкам, каб не знайшоў нас і мы яму не з'эканомілі сілаў на астатнія гады жыцця. Гэты чалавек — досыць высокі калісьці чыноўнік… да нас прытуліўся. У горадзе ён толькі начуе ў сына, ўвесь час праводзіць у нас, " — пісала пра яго пісьменніца.
 
Памёр Л. Абрэмбскі ў 1894 г. Э. Ажэшка сама склала эпітафію, якая выбітая на яго магіле: «Сэрцам чыстым і мужным кахаў зямлю і людзей, шанаваў справядлівасць і служыў няшчасцю. Няхай спачывае ў Богу, чые законы выконваў». Пахаваны на [[Каталіцкія фарныя могілкі, Гродна|гродзенскіх Фарных могілках]] па вуліцы [[Вуліца Антонава, Гродна|Антонава]]. Ягоны сын [[Максімільян Абрэмбскі]] быў сябрам Э.Ажэшкі, пабудаваў дом па [[Вуліца Ажэшкі, Гродна|вул. Ажэшкі]] № 19 у [[Горад Гродна|Гродне]].
 
== Літаратура ==
* Вашкевіч А. Адрасы паўстання 1863—1864 у Гародні і на Гарадзеншчыне. ГародняГродна: ГарадзенскаяГродзенская бібліятэка, 2013. С.6-7.
 
[[Катэгорыя:Асобы]]
* Вашкевіч А. Адрасы паўстання 1863—1864 у Гародні і на Гарадзеншчыне. Гародня: Гарадзенская бібліятэка, 2013. С.6-7.
 
[[Катэгорыя:Сасланыя ў Сібір]]
[[Катэгорыя:ПостаціУдзельнікі паўстання 1863-18641863—1864 гадоў]]