Вікіпедыя

Іва Андрыч: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Legobot (размовы | уклад)
61 787 правак
др Bot: Migrating 65 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q47561 (translate me)
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
[[Image:Andric Ivo.jpg|thumb|Іва Андрыч]]
'''Іва Андрыч''' ({{lang-sr|IvoИво AndrićАндрић}}); ({{ДН|9|10|1892}}, в. Долак, каля г. Траўнік, [[Боснія]] — {{ДС|13|3|1975}}) — [[Югаславія|югаслаўскі]] [[паэт]], празаік, эсэіст і дыпламат [[Сербы|сербскага]] паходжання,. лаўрэатЛаўрэат [[Нобелеўская прэмія па літаратуры|Нобелеўскай прэміі па літаратуры]] [[1961]] году «за ўсю літаратурную творчасць на тэму гісторыі аднаго народа» і за раман «[[Мост на Дрыне]]» як вяршыню гэтай творчасці.
 
== Біяграфічныя звесткі ==
У ліпені 1914 быў арыштаваны як «югаслаўскі нацыяналіст» і амаль год правёў у турме, а па выхадзе з яе да лета 1917 году знаходзіўся пад хатнім арыштам. У 1921—41 дыпламат у еўрапейскіх краінах. Зрабіў паспяховую дыпламатычную кар'еру, служыў у [[Ватыкан]]е, Бухарэсце, Трыесце, Марселі, [[Парыж]]ы, [[Мадрыд]]зе, быў сакратаром пастаяннай дэлегацыі Каралеўства Югаславіі пры Лізе Нацый у Жэневе. Першым падпісаў у 1954 годзе Навісадскую дамову пра адзінства сербскахарвацкай літаратурнай мовы.
 
Доктар філасофіі (1924). Член Сербскай АН (з 1926), Югаслаўскай (з 1951) і Славенскай (з 1953) акадэмій навук і мастацтваў.
 
== Творчасць ==
Аўтар зборнікаў лірычных вершаў у прозе «Ex ponto» (1918), «Неспакоі» (1920), апавяданняў і аповесцяў «Шлях Аліі Джэрджалеза» (1920), «Мост на Жэпе» (1947) і інш., кароткіх раманаў «Паненка» (1945), «Пракляты двор» (1954). Сусветную вядомасць прынеслі гістарычныя раманы пра мінулае Босніі «Траўніцкая хроніка» і «Мост на Дрыне» (абодва 1945). Галоўныя рысы яго твораў — філасофская напоўненасць і глыбокі псіхалагізм. Літаратурна-крытычныя працы пра дзеячаў сербскай і сусветнай культуры.
 
На беларускую мову творы І. Андрыча перакладалі [[В. Рагойша]], [[А. Разанаў]], Л. Самасейка, [[Б. Сачанка]], Г. Тварановіч, [[І. Чарота]].
 
== Бібліяграфія ==
* Сабрана дела. Т. 1—17. Београд и др., 1981.
 
== Беларускія пераклады ==
* Трывожны год: Аповесці і апавяданні: Пер. з серб.-харв. / Прадм. [[Барыс Іванавіч Сачанка|Б. Сачанкі]]. — Мн.: Мастац. літ., 1978.
* Мост на Дрыне: Раман; Пракляты двор: Апавяданні / Пер. з сербскахарв. Б. Сачанкі, І. Чароты. — Мн.: Маст.літ., 1993. — 591 с. — (Скарбы сусвет.літ.).
 
== Літаратура ==
* Чарота І. Андрыч // БЭ ў 18 т. Т. 1. Мн., 1996.
* Поповић Р. Иво Андрић: Живот. Београд, 1988.
 
{{Нобелеўская прэмія/літаратура}}
Радок 19 ⟶ 36:
 
{{DEFAULTSORT:Андрыч Іва}}
[[Катэгорыя:Дактары філасофскіх навук]]
[[Катэгорыя:Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па літаратуры]]
[[Катэгорыя:Пісьменнікі Сербіі]]
[[Катэгорыя:Пісьменнікі Югаславіі]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Іва_Андрыч"