Збіцень: Розніца паміж версіямі

[[File:Сбитень (збитень) ржаной.JPG|thumb|156px|right|<center> Збіцень]]

 

Найбольш распаўсюджаным быў на рынках, кірмашах — у разліку на масавага спажыўца. У кіпень з мёдам, [[цукар|цукрам]] ці [[патака]]й дабаўлялі [[спецыі]] ([[перац]], [[гваздзіка|гваздзіку]], [[цынамон]], [[мускатны арэх]], [[бабкі]] і інш.), часам [[піва]] ці [[спірт]]. У [[XVIII стагоддзе|XVIII]] – [[XIX стагоддзе|XIX]] ст. вядомы таксама і ў [[Беларусь|Беларусі]], асабліва на ўсходзе, хаця яго рэцэптура часта адрознівалася ад расійскай. [[Павел Шпілеўскі|П. Шпілеўскі]] ў сяр. XIX ст. апісваў беларускі збіцень з [[Мінск]]а як выраблены з бярозавага лісця, [[аер]]у, [[ліпавы цвет|ліпавага цвету]] і патакі; такі збіцень кіпяціўся на рынку ў вялізных, не надта прыгожых самаварах і разліваўся ў кубкі са сподачкамі. На Віцебшчыне з сумесі [[рэдзька|рэдзькі]], мёду, [[хрэн]]а і [[соль|солі]] гатавалі г.зв. хрэсьбінны збіцень — рытуальны напой, які бабка падносіла бацьку нованароджанага. У народнай медыцыне збіцень — сродак прадухілення цынгі. У XIX ст. збіцень выцеснены [[гарбата]]й, рудыментарна захоўваецца ў выглядзе адвараў з розных зёлак (дзіванны і г.д.)