Польскі дэмакратычны саюз Беларусі: Розніца паміж версіямі

У выніку [[Рэвалюцыя 1905—1907 гадоў у Расіі|рэвалюцыі 1905 года]] ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] былі уведзеныя рэформы, якія павялічалі свабоды грамадзян, у галіне згутраванняў, свабоды веравызнання і палітычнай дзейнасці, а таксама скасоўвалі нацыянальныя абмежаванні. Адной з груп, якая атрымала новыя правы, была польская. Самымі важнымі законамі, якія давалі ім магчымасць грамадска-палітычнай дзейнасці, былі царскія ўказы з 12 снежня 1904, 17 красавіка 1905 і 17 кастрычніка 1905 года (так называемы «[[кастрычніцкі маніфест]]»), а таксама рашэнне Камітэта міністраў ад 1 мая 1905 года ''Аб спосабе ажыцяўляння пункту 7 Указу ад 12 снежня 1904 у дзевяці заходніх губернях''<ref name=a>{{кніга|частка = W kręgu polityki i spraw wojskowych|загаловак = Między...|старонкі = 90}}</ref>. У Паўночна-Заходнім краі жылі нешматлікія дзеячы польскай нацыянальнасці, якія былі прыхільнікамі [[лібералізм|ліберальных]] накірункаў. Некаторыя з іх уступілі ў агульнарасійскія партыі. Напрыклад, [[Аляксандр Лядніцкі]] з Міншчыны, [[Густаў Выкоўскі]] з Магілёўшчыны і [[Францішак Друцкі-Лубецкі]] з [[Пінск]]а ўдзельнічалі ў працах [[Канстытуцыйна-дэмакратычная партыя|Канстытуцыйна-дэмакратычнай партыі]]. Значная большасць польскіх прыхільнікаў лібералізму лічыла аднак эканамічную праграму партыі занадта радыкальнай. Асабліва негатыўна адносіліся да прапановы прымусовага забірання вялікіх земскіх маёнткаў. У сувязі з гэтым частка з іх імкнулася заснаваць уласную палітычную партыю<ref name=b>{{кніга|частка = W kręgu polityki i spraw wojskowych|загаловак = Między...|старонкі = 107–109}}</ref>.