Вінцэсь Мудроў: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Cruso (размовы | уклад)
др афармленне
Радок 1:
'''Вінцэсь МУДРОЎ''' (нар. {{ДН|11|9|1953}}, {{МН|Полацк||}}) — беларускі [[празаік]]. і журналіст,
 
== Біяграфія ==
Дзяцінства і юнацтва МВ. Мудроў, сын савецкага афіцэра (расейцарускага па нацыянальнасьцінацыянальнасці), правёў на радзіме маці ў Беларусі. У старэйшых клясахкласах Наваполацкай сярэдняй школы №  2 Наваполацку ён ужо быў вядомы ў моладзевыммаладзёжным асяродку яксваім чалавек,крытычным што крытычна ставіўсястаўленнем да савецкаесавецкай рэчаіснасьці і адчуваўрэчаіснасці, у сувязі з гэтым адчуваў ціск з боку адміністрацыі, непасрэднай прычынай для якога паслужыла вывешваньневывешванне на школьнай дошцы аб'яваў праграмаўпраграм передачаўперадач «Голаса АмэрыкіАмерыкі», «Радыё Свабода» і іншых заходніх радыёстанцыяўрадыёстанцый.
Мудроў Вінцэсь (11.09.1953, Полацак), беларускі літаратар і журналіст, актыўны ўдзельнік руху самвыдату ў 1970-1980-я, крытык камуністычнай нацыянальнай палітыкі, цярпеў ад перасьледаў з боку КГБ.
 
У пэрыядперыяд вучобы ў Наваполацкім політэхнічным інстытуце стаў ініцыятарам выданьнявыдання рукапіснага літаратурна-мастацкага часопісу «Блакітны ліхтар». Разам з групай аднадумцаў (ВалерыВалерый Шлыкаў, Анатоль Рыбікаў, Андрэй Грабаў і інш.) выпусьціў у 1971-19741971—1974 гадах выпусціў 15-ць нумароў часопіса. Нумар, цалкам падрыхтаваны МВ. Мудровым, зьмяшчаўзмяшчаў ягоныя меркаваньнідумкі па праблеме беларускай мовы і яе пэрспэктываўперспектывах ва ўмовах СССР. ПоручПобач з чыста літаратурнымі матэрыяламі ў часопісе пастаянна зьмяшчалісязмяшчаліся публіцыстычныя творы, дзе крытыкавалася праводзімая ў Беларусі палітыка русіфікацыі. У адным са сваіх вершаў МВ. Мудроў параўнаў беларусаў са зьніклымзніклым народам этрускаў. .
Дзяцінства і юнацтва М., сын савецкага афіцэра (расейца па нацыянальнасьці), правёў на радзіме маці ў Беларусі. У старэйшых клясах сярэдняй школы № 2 Наваполацку ён ужо быў вядомы ў моладзевым асяродку як чалавек, што крытычна ставіўся да савецкае рэчаіснасьці і адчуваў у сувязі з гэтым ціск з боку адміністрацыі, непасрэднай прычынай для якога паслужыла вывешваньне на школьнай дошцы аб'яваў праграмаў передачаў «Голаса Амэрыкі», «Радыё Свабода» і іншых заходніх радыёстанцыяў.
 
Часопіс паступова павялічыў лік аўтараў і акрамяапроч Полацку і Наваполацку дастатковадаволі шырока чытаўся і меў рэзананс у Беларускім дзяржаўным унівэрсытэцеуніверсітэце і іншых менскіхмінскіх вышэйшых установах. У 1974 годзе на сьледслед часопісучасопіса выйшаў КГБКДБ. У вачохвачах гэтае інстытуцыіспецслужбы ўяўляла грамадзкуюграмадскую небясьпекунебяспеку ўжо сама беларуская мова моладзевагамаладзёжнага альманаху, які выходзіў у «інтэрнацыянальным сацыялістычным горадзе», у якасьціякасці якога НаваполацакНаваполацк паказваўся афіцыйнай прапагандай. Усе нумары «Блакітнага ліхтара» былі канфіскаваныяканфіскаваны. З МВ. Мудровым і інш.іншымі выдаўцамі былі праведзеныяправедзены «прафіляктычныяпрафілактычныя гутаркі», у выніку чаго выпуск часопіса прыпыніўся. спыніўся.
У пэрыяд вучобы ў Наваполацкім політэхнічным інстытуце стаў ініцыятарам выданьня рукапіснага літаратурна-мастацкага часопісу «Блакітны ліхтар». Разам з групай аднадумцаў (Валеры Шлыкаў, Анатоль Рыбікаў, Андрэй Грабаў і інш.) выпусьціў у 1971-1974 15 нумароў часопіса. Нумар, цалкам падрыхтаваны М., зьмяшчаў ягоныя меркаваньні па праблеме беларускай мовы і яе пэрспэктываў ва ўмовах СССР. Поруч з чыста літаратурнымі матэрыяламі ў часопісе пастаянна зьмяшчаліся публіцыстычныя творы, дзе крытыкавалася праводзімая ў Беларусі палітыка русіфікацыі. У адным са сваіх вершаў М. параўнаў беларусаў са зьніклым народам этрускаў. .
 
У 1976 Мгодзе В. Мудроў скончыў Наваполацкі політэхнічны інстытут. Па прычыне палітычнай ненадзейнасьціненадзейнасці яму было адмоўленаадмовілі ў прыёме на працу на Наваполацкі завод «Вымяральнік», які належаў да ліку «абаронных» прадпрыемстваў. .
Часопіс паступова павялічыў лік аўтараў і акрамя Полацку і Наваполацку дастаткова шырока чытаўся і меў рэзананс у Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце і іншых менскіх вышэйшых установах. У 1974 на сьлед часопісу выйшаў КГБ. У вачох гэтае інстытуцыі ўяўляла грамадзкую небясьпеку ўжо сама беларуская мова моладзевага альманаху, які выходзіў у «інтэрнацыянальным сацыялістычным горадзе», у якасьці якога Наваполацак паказваўся афіцыйнай прапагандай. Усе нумары «Блакітнага ліхтара» былі канфіскаваныя. З М. і інш. выдаўцамі былі праведзеныя «прафіляктычныя гутаркі», у выніку чаго выпуск часопіса прыпыніўся. .
 
У другой2-й палове 1970-1980-х МВ. Мудроў актыўна займаўся капіяваньнемкапіраваннем і распаўсюджваньнемраспаўсюджваннем забароненай у СССР літаратуры, у прыватнасьціпрыватнасці, твораў М. Булгакава «Ракавыя яйкі» і «Сабачае сэрца». Асаблівае месца ў гэтай дзейнасьцідзейнасці займала нелегальнае распаўсюджваньнераспаўсюджванне недаступных беларускаму чытачу навуковых і публіцыстычных матэрыялаў нацыянальнага характару: «Расейска-крыўскага (беларускага) слоўніка» В. Ластоўскага, беларускага часопіса «Крывіч»; антыкамуністычных вершаў і паэмаўпаэм вязьнявязня ГУЛАГу паэткіпаэтэсы Ларысы Геніюш. МВ. Мудроў наведваў Л. Геніюш у яе доме ў Зэльве ГарадзенскайГродзенскай вобл.; у 1983 удзельнічаў у пахаваньніпахаванні паэткіпаэтэсы, якое адбылося пад татальным кантролем КГБ. КДБ.
У 1976 М. скончыў Наваполацкі політэхнічны інстытут. Па прычыне палітычнай ненадзейнасьці яму было адмоўлена ў прыёме на працу на Наваполацкі завод «Вымяральнік», які належаў да ліку «абаронных» прадпрыемстваў. .
 
Працаваў інжынерам на прадпрыемствах Наваполацку, а пасьляпасля Ямала-НянецкайНенецкай аўтаномнай акругі РСФСР. Пастаянна адчуваў увагукантроль КГБКДБ. У 1986 годзе супрацоўнікі КГБКДБ падчас чарговай «прафіляктычнайпрафілактычнай гутракігутаркі» пагражалі выслаць МВ. зьМудрова з Ямала-НянецкайНенецкай акругі за антысавецкую дзейнасьць. дзейнасць.
У другой палове 1970-1980-х М. актыўна займаўся капіяваньнем і распаўсюджваньнем забароненай у СССР літаратуры, у прыватнасьці, твораў М.Булгакава «Ракавыя яйкі» і «Сабачае сэрца». Асаблівае месца ў гэтай дзейнасьці займала нелегальнае распаўсюджваньне недаступных беларускаму чытачу навуковых і публіцыстычных матэрыялаў нацыянальнага характару: «Расейска-крыўскага (беларускага) слоўніка» В.Ластоўскага, беларускага часопіса «Крывіч»; антыкамуністычных вершаў і паэмаў вязьня ГУЛАГу паэткі Ларысы Геніюш. М. наведваў Л.Геніюш у яе доме ў Зэльве Гарадзенскай вобл.; у 1983 удзельнічаў у пахаваньні паэткі, якое адбылося пад татальным кантролем КГБ. .
 
ПрацаваўУ інжынерамканцы у1980-х [[Беларусь|Беларусі]] івярнуўся ў [[Сібір]]ы, карэспандэнтам [[Радыё Свабода|Радыё «Свабода»]]Беларусь. У 1971—19741990-х выдаваў у Наваполацку рукапіснырэдагаваў літаратурны альманах «БлакітныКсэракс ліхтарБеларускі». УПрацаваў 1990-хкарэспандэнтам рэдагаваў[[Радыё літаратурны альманахСвабода|Радыё «Ксэракс БеларускіСвабода»]]. Сябра [[Беларускі ПЭН-цэнтр|Беларускага ПЭН-цэнтру]], [[Саюз беларускіх пісьменнікаў|Саюза беларускіх пісьменнікаў]] і [[Таварыства вольных літаратараў]]. Жыве ў Наваполацку.
Працаваў на прадпрыемствах Наваполацку, а пасьля Ямала-Нянецкай аўтаномнай акругі РСФСР. Пастаянна адчуваў увагу КГБ. У 1986 супрацоўнікі КГБ падчас чарговай «прафіляктычнай гутракі» пагражалі выслаць М. зь Ямала-Нянецкай акругі за антысавецкую дзейнасьць. .
 
У канцы 1980-х М. вярнуўся ў Беларусь і цяпер жыве ў Наваполацку. (Уладзімір Арлоў) .
 
* Крыніца: Дэмакратычная апазыцыя Беларусі (1956-1991). Даведнік.
Працаваў інжынерам у [[Беларусь|Беларусі]] і ў [[Сібір]]ы, карэспандэнтам [[Радыё Свабода|Радыё «Свабода»]]. У 1971—1974 выдаваў у Наваполацку рукапісны літаратурны альманах «Блакітны ліхтар». У 1990-х рэдагаваў літаратурны альманах «Ксэракс Беларускі». Сябра [[Беларускі ПЭН-цэнтр|Беларускага ПЭН-цэнтру]], [[Саюз беларускіх пісьменнікаў|Саюза беларускіх пісьменнікаў]] і [[Таварыства вольных літаратараў]].
 
== Творчасць ==
Радок 25 ⟶ 20:
* Беларуская палічка http://knihi.com/Vinces_Mudrou/
* Беларуская інтэрнэт бібліятэка http://kamunikat.org/Mudrou_Vinces.html
* Винцесь Мудров // Terra incognita посреди Европы  — Эл.рэсурс http://magazines.russ.ru/ural/1996/8/public.html
 
== Прызнанне ==
Радок 32 ⟶ 27:
== Літаратура ==
 
* Вінцэсь Мудроў // Літара.net: Персаналіі — Эл. рэсурс litara.net
* ''Арлоў У.'' [http://slounik.org/153695.html Мудроў Вінцэсь] // Дэмакратычная апазыцыя Беларусі: 1956—1991. Пэрсанажы і кантэкст. Менск: Архіў Найноўшае Гісторыі, 1999. — ISBN 985-6374-08-1
* Мудроў Вінцэсь // Часопіс «Наша Вера»: Аўтары — Эл. рэсурс media.catholic.by
 
{{Пісьменнікі і паэты Беларусі}}