Розніца паміж версіямі "Бітва за Вільню (1918—1919)"

=== АдступАдступленне палякаў ===

Паводле загаду, атрады віленскай самаабароны павінны былі пакінуць Вільню і [[6 студзеня]] прабівацца на [[Руднікі]], [[Гарадскі пасёлак Радунь|Радунь]], [[Эйшышкі]] і [[Горад Шчучын|Шчучын]]. Эвакуацыя адбывалася ў вялікім беспарадку, не было магчымасці ўзяць з сабой зброю, амуніцыю і ежу, а салдаты не былі падрыхтаваныя да доўгага шэесцяшэсця. Большасць з іх сабралася ў [[Белая Вака|Белай Вацы]] каля Вільні. Генерал Вэйтка і капітан Клінгер былі інтэрнаваныя немцамі. Пасля перамоў праведзеных капітанам Клінгерам быў прыняты дагавор аб перавозцы цягнікамі беззбойныхбеззбройных польскіх салдат ў [[Лапы]]. Такім чынам удалося эвакуяваць 154 афіцэраў і 1035 радавых з 1-агага, 2-огага і 4-агага батальёнаў, якія пасля ўвайшлі ў склад ствараемай [[Літоўска-беларускія дывізіі|Літоўска-беларускай дывізіі]]. З другога боку салдаты з палка віленскіх уланаў, Афіцэрскай легіі і 3-ягага батальёна адмовіліся здаць зброю і сфарміравалі атрад над назвай "''Віленскі атрад Польскага войска''" пад кіраўніцтвам ратмістра Уладзіслава Дамброўскага, які налічваў каля 300 салдатаў пехоты і 150 кавалерыі. Яны пакінулі Вільню, пасля чаго прабіваліся праз Руднікі, Эйшышкі, [[Панары]] і [[Вёска Новы Двор|Новы Двор]], дзе працягвалі баі<ref name=d/>.