Хокан Магнусан

Ха́кон Ма́гнусан (нарв.: Hákon Magnússon, шведск.: Håkan Magnusson; 1340 — 1380) — кароль Швецыі (Хакан II) 1362—1363, кароль Нарвегіі (Хакан) з 1343 з дынастыі Фолькунгаў, сын Магнуса II Эрыксана, караля Швецыі і Нарвегіі, і Бланкі Намюрскай, дачкі Жана I, графа Намюра.

Хакан Магнусан
нарв.: Hákon Magnússon шведск.: Håkan Magnusson
Кароль Нарвегіі 1343 — 1380 (пад імем Хакан VI)
Рэгент	Магнус VII Эрыксан (1343 — 1355)
Папярэднік	Магнус VII Эрыксан
Пераемнік	Олаф IV Хакансан
Кароль Швецыі 1362 — 1363 (пад імем Хакан II)
Сумесна з	Магнус II Эрыксан (1362 — 1363)
Папярэднік	Магнус II Эрыксан
Пераемнік	Альбрэхт Мекленбургскі
Нараджэнне	1340(1340) Швецыя
Смерць	1380(1380) Осла, Данія-Нарвегія
Месца пахавання	Царква Святой Марыі ў Осла[d]
Род	Фолькунгі
Бацька	Магнус Эрыксан
Маці	Бланка Намюрская
Жонка	Маргарыта I Дацкая
Дзеці	Олаф Хакансан
Веравызнанне	хрысціянства
Дзейнасць	манарх
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1343 годзе кароль Швецыі Магнус II абвясціў свайго непаўналетняга сына Хакана каралём Нарвегіі. Аднак, аж да 1355 года рэальная ўлада ў Нарвегіі заставалася ў руках бацькі. Акрамя таго, у 1362 годзе Магнус забяспечыў выбары Хакана каралём Швецыі, падзяліўшы з ім уладу.

У 1363 годзе Магнус II заключыў дынастычны саюз з дацкім каралём Вальдэмарам Атэрдагам, зладзіўшы шлюб Хакана VI Нарвежскага з 11-гадовай дачкой Вальдэмара, Маргарытай (Маргрэтэ). Гэты шлюб азначаў сабой падначаленне Нарвегіі татальнаму дацкаму ўплыву, з якога пазней пасля "вырасла" Кальмарская унія трох паўночных каралеўстваў.

У тым жа 1363 годзе Магнус і Хакан былі выгнаны са Швецыі Альбрэхтам Мекленбургскім. Некалькі гадоў Хакан і Магнус вялі барацьбу з Альбрэхтам за Шведскі трон, але яна скончылася безвынікова; пасля паражэння каля Энчэпінга і паланення Магнуса, абодва яны адмовіліся ад прэтэнзій на шведскі прастол.

Шлюб і дзеці

Жонка: Маргарэтэ I (1353—1412) — каралева Даніі з 1387. Дзеці:

• Олаф (1370—1387), кароль Даніі з 1376, кароль Нарвегіі з 1380