Тэлевізар: Розніца паміж версіямі

Існуе шмат [[Стандарты тэлевізійнага вяшчання|стандартаў перадачы тэлевізійнага адлюстравання]], якія адрозніваюцца колькасцю радкоў, частатой разгорткі, адлегласцю паміж нясучымі малюнка і гуку, а таксама спосабам кадавання колеру. (Некаторыя сістэмы ўжо змерлі — напрыклад, ангельская сістэма з 405 радкамі або французская з 819 радкамі.) Асноўныя [[сістэмы каляровага тэлебачання]] — гэта [[SECAM]], [[PAL]], [[NTSC]]. Сістэма [[SECAM]] прынятая ў краінах былога [[СССР]], а таксама ва [[Францыя|Францыі]] (вельмі хутка ў Паўднёвай Карэі і ў Японіі гэтая сістэма будзе прынятая). Сістэма [[PAL]] прынятая ў краінах Заходняй Еўропы, акрамя Францыі выкарыстоўваны [[SECAM]]. Сістэма [[NTSC]] прынятая на амерыканскім кантыненце і ў [[Японія|Японіі]] (У былым СССР яна не прынятая). Гэтыя тры стандарту былі распрацаваныя з улікам магчымасці прыёму каляровага тэлесігналу старымі чорна-белымі тэлевізарамі. У цяперашні час ідзе распрацоўка, а ў некаторых краінах уводзіны лічбавых стандартаў, перавага якіх — павялічаны дазвол малюначка і памехаабароненасць сігналу. У Расіі пераход на лічбавае вяшчанне плануецца ажыццявіць у [[2010]] году.

 

Прыкладна да 90-х гадоў мінулага стагоддзі выкарыстоўваліся тэлевізары выключна на аснове [[электронна-прамянёвая трубка|электронна-прамянёвай трубкі]]. У пачатку нашага стагоддзя з'явіліся [[тэлевізар праекцыйны|праекцыйныя тэлевізары]] (з электронна-прамянёвай трубкай, вадкакрысталічныя, а таксама на аснове мікрамеханічнага аптычнага модулятора), а таксама тэлевізары на аснове [[вадкакрысталічны дысплей|вадкакрысталічных дысплеяў]]. Тэлевізары з вельмі вялікім фарматам малюнка могуць вырабляцца на аснове матрыц з дыскрэтных [[святлодыёд]]аў або на аснове [[плазменная панэль|плазменных панэляў]].