Тэадор Нарбут: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Спасылкі: clean up using AWB |
вікіфікацыя |
||
Радок 28:
'''Тэадор НАРБУТ''', '''Фёдар Яўхімавіч НАРБУТ''' ({{ДН|8|11|1784|28|10}}, маёнт. Шаўры Лідскага пав. Віленскай губ., цяпер {{МН|Воранаўскі раён|у Воранаўскім раёне|}}, [[Гродзенская вобласць]] — {{ДС|26|11|1864|14}}, [[Вільня]]) — беларускі [[гісторык]], [[археолаг]], інжынер.
З роду [[Род Нарбутаў|Нарбутаў]]. Скончыў [[Віленскі ўніверсітэт]] (1803). Вучыўся ў Пецярбургскім кадэцкім корпусе. Удзельнічаў у расійска-пруска-французскай (1806—1807) і расійска-шведскай (1808—1809) войнах; капітан, ваенны інжынер. Удзельнічаў у праектаванні і будаўніцтве [[Бабруйская крэпасць|Бабруйскай крэпасці]]. З 1812 у адстаўцы. Жыў у сваім маёнтку, даследаваў гісторыю [[ВКЛ]], праводзіў археалагічныя раскопкі. Найбольш значны яго твор — «Гісторыя літоўскага народа» (т. 1-9, 1835-41), дзе, разам з іншым, апісаны народныя абрады беларусаў Лідчыны. Увёў у навуковы ўжытак «[[Хроніка Быхаўца|Хроніку Быхаўца]]». Друкаваўся ў газеце [[Kurier Wileński (1840)|«Kurier Wileński» («Виленский вестник»)]]. Арыштаваны ў сувязі з падзеямі [[Паўстанне 1863-1864|паўстання 1863—1864 гадоў]].
У сваіх творах выкарыстоўваў часам крыніцы, якія паводле меркавання сучасных даследчыкаў не існавалі і былі выдуманыя самім Нарбутам. Найбольш вядомая з падобных «уяўных крыніц» — Раўданская хроніка.<ref>Улащик Н. Н., предисловие…</ref>
| |||