|
|імя ў міру =
|манаскае імя =
|нарадзіўся = каля [[270]] года
|месца нараджэння = [[Лікія]]
|памёр = каля [[345]] года
|падзвіжніцтва =
}}
'''СвятыСвяціцель Мікалай Мірлікійскі''', '''Святы Мікола''' або '''Мікалай Цудатворац''' ({{lang-el|Άγιος Νικόλαος}}; каля 270, [[Лікія]] — каля 345) — [[хрысціянства|хрысціянскі]] святы, архібіскупархіепіскап [[Міры Лікійскія|Мір Лікійскіх]] ([[Візантыя]]). Шануецца як цудатворац, лічыцца заступнікам маракоў, купцоў і дзяцей. УСтаў еўрапейскім фальклоры адлюстраваны ў выглядзе выявыправобразам [[Санта-Клаус]]а ў еўрапейскім фальклоры.
У старажытных жыццяпісах Мікалая Мірлікійскага звычайна блыталі з [[Мікалай Пінарскі|Мікалаем Пінарскім]] (Сінайскім) з-за падобных падрабязнасцяўпадрабязнасцей жыццяпісаўжыцця святых: абодва жылі ў [[III стагоддзе|III]]-[[IV]] стагоддзі, родам з ЛікіЛікіі, архіепіскапы, ушанаваныя свяціцелі і цудатворцы. Гэтыя супадзенні прывялі да памылкі, якая існаваўіснавала шматлікіямногія стагоддзі, што ў гісторыі царквы быў толькі адзін Свяціцель Мікалай Цудатворац.<ref>''Бугаевский А. В.'' [http://www.nikola-ygodnik.narod.ru/Raznoe_077.html Правда о Святителе Николае (Агиографическое расследование)]</ref><ref>[http://www.nikola-ygodnik.narod.ru/Raznoe_001.html Ученые восстановили внешность великого святого по его мощам.]</ref><ref>[http://www.pravoslavie.ru/jurnal/culture/st_nikolay_conf.htm МЕЖДУНАРОДНАЯ КОНФЕРЕНЦИЯ «СВЯТИТЕЛЬ НИКОЛАЙ В ВИЗАНТИЙСКОЙ, СЛАВЯНСКОЙ И РУССКОЙ ЛИТЕРАТУРЕ И ИКОНОГРАФИИ»: ДИСКУССИИ И ВЫВОДЫ]</ref>.
== Жыццяпіс ==
Паводле жыццяжыція, свяціцель Мікалай нарадзіўся ў [[Малая Азія|Малой Азіі]] ў [[III стагоддзе|III стагоддзі]] ў грэчаскай калоніі [[Патара]] ў рымскай правінцыі Лікія ў часы, калі рэгіён быў [[Элінізм|эліністычным]] па сваёй культуры і вонкаваму абліччу. Мікалай быў вельмі рэлігійным з ранняга дзяцінства і цалкам прысвяціў сваё жыццё [[Хрысціянства|хрысціянству]]. Лічыцца, што ён быў народжаны ў сям'і заможных бацькоў-хрысціян Патары, дзе і атрымаў пачатковую адукацыю. З-за таго што яго біяграфія зблыталася з біяграфіяй [[Мікалай Патарскі|Мікалая Патарскага]], некалькі стагоддзяў існавала памылковае меркаванне, што бацькамі Мікалая Мір ЛікійскагаМірлікійскага былі Феафан (Епіфаній) і Нона.
З дзіцячых гадоў Мікалай меў поспех у вывучэнні Боскага Пісання; днём ён не выходзіў з храма, а ўначы маліўся і чытаў кнігі, ствараючы ў сабе годнае жыллё для Святога Духу. Дзядзька яго, епіскап [[Мікалай Патарскі]], паставіў яго ў [[Чытальнік, клірык|чытальніка]], а затым узвёў Мікалая ў [[сан]] [[святар]]а, зрабіўшы яго сваім памочнікам і даручыўшы яму прамовамі павучаць [[паства|паству]].
Калі яго бацькі памерлі, свяціцель Мікалай успадкаваўатрымаў у спадчыну іх станмаёмасць, аднак аддаў ягояе на патрэбы дабрачыннасцідабрачыннасць.
[[Выява:Ferapontov.jpg|thumb|200px|злева|[[Фрэска]] сабора [[Ферапонтаў манастыр|Ферапонтава манастыра]] ([[Дзіянісій, іканапісец|Дзіянісій]], [[1502]] год)]]
Пачатковы перыяд дзейнасці свяціцеля Мікалая ў якасці святара адносяць да кіравання [[Рымскі імператар|рымскіх імператараў]] [[Дыяклетыян]]а (гады кіравання [[284]]—[[305]]) і [[Максіміян]]а (гады кіравання [[286]]—[[305]]). У [[303]]-м годзе Дыяклетыян выдаў эдыкт, які ўзаконіў сістэматычнае праследаванне хрысціян па ўсёй імперыі. Пасля адрачэння абодвух імператараў 1-га мая 305-га года адбыліся змены ў палітыцы іх пераемнікаў у адносінах да хрысціян. У заходняй частцы імперыі, [[Канстанцый Хлор]] (гады кіравання [[305]]—[[306]]) спыніў сістэматычныя ганенні пасля свайго ўсшэсцяуступлення на прастол. Ва ўсходняй частцы, [[Галерый]] (гады кіравання [[305]]—[[311]]) працягнуў праследаванні да 311-га года, калі ён выпусціў эдыкт аб верацерпнасціверацярпімасці, знаходзячыся на божайпры пасцелісмерці. Ганенні [[303]]—[[311]] гадоў лічацца найбольш працяглымі ў гісторыі імперыі.
Пасля смерці Галерыя, яго суправіцель Ліцыній (гады кіравання [[307]]—[[324]]) галоўным чынам адносіўся да хрысціян памяркоўна. Як вынік, хрысціянскія абшчыны сталі развівацца. Да гэтага перыяду адносіцца епіскапства свяціцеля Мікалая ў [[горад Міра|Міры]] (старажытнай [[Лікія|Лікіі]] [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]]; сучасная назва горада — [[Дэмрэ]], размешчаны ў правінцыі Анталія ў [[Турцыя|Турцыі]]).
Разбурэнне некалькіх [[Паганства|паганскіх]] храмаў таксама прыпісваюць яму — сярод іх адзін з храмаў [[Артэміда|Артэміды]] (таксама вядомай як [[Дыяна, багіня|Дыяна]]).
Паданне пра, нібы дапушчаны Св. МікалаемМікалай падчас [[Першы Нікейскі сабор|Сусветнага Сабора]] ([[325]]) ударуударыў свайго апанента [[Арый, ератык|Арыя]] па твары, павінна быць прызнана лжывым, бо неадпаведнаене адпавядае асабістаму характару свяціцеля і ўзнікла не раней XIV—XV стагоддзяў<ref>[http://www.sedmitza.ru/text/894998.html Воронов Ливерий, протоиерей. Святитель Николай — ревнитель и защитник православия]</ref>.
Свяціцель Мікалай таксама вядомы як абаронца абгавораных, які часта пазбаўляевыратоўвае іх ад лёсу нявінна асуджаных. Таксама ён вядомы сваімі малітвамі за маракоў і іншых падарожнікаў.
{{зноскі}}
== Спасылкі ==
{{Commons|Category:Saint Nicholas}}
{{saint-stub}}
[[Катэгорыя:Святыя Адзінай Царквы]]
| 