Аляксандр II (імператар расійскі): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др параметры шаблона Бібліяінфармацыя перенесены на Викиданные |
др clean up, replaced: вайсков → ваенн (3), |апісанне выявы = → |подпіс = , |папярэднік = → |before = , ягонай → яго, былі прынятыя → бы using AWB |
||
Радок 46:
Атрымаў хатнюю адукацыю. Па дасягненні паўналецця 22 красавіка [[1834]] (дзень прынясенні ім прысягі) Спадчыннік-[[Цэсарэвіч]] быў уведзены сваім бацькам у склад асноўных дзяржаўных інстытутаў Імперыі: у [[1834]] у [[Урадаўнічы сенат|Сенат]], у [[1835]] уведзены ў склад [[Свяцейшы Сінод|Свяцейшага Сінода]], з [[1841]] член [[Дзяржаўны Савет, Расійская імперыя|Дзяржаўнага Савета]], у [[1842]] — Камітэта міністраў. У [[1837]] годзе Аляксандр здзейсніў вялікае падарожжа па Расіі і наведаў 29 [[губернія]]ў Еўрапейскай часткі, [[Закаўказзе|Закаўказзя]] і [[Заходняя Сібір|Заходняй Сібіры]], а ў 1838—1839 гадах пабываў у [[Еўропа|Еўропе]].
Воінская служба ў будучага імператара праходзіла даволі паспяхова. У [[1836]] годзе ён ужо стаў [[генерал-маёр]]ам, з [[1844]] года поўны генерал, камандаваў [[гвардыя|гвардзейскай пяхотай]]. З [[1849]] года Аляксандр — начальнік ваенна-навучальных устаноў, старшыня Сакрэтных камітэтаў па сялянскай справе [[1846]] і [[1848]] гадоў. Падчас [[Крымскай вайны]] 1853—1856 гадоў з аб'яўленнем [[Пецярбургская губернія|Пецярбургскай губерніі]] на
Першым з яго важных рашэнняў пасля ўступлення на прастол было заключэнне [[Парыжскі мір, 1856|Парыжскага міру]] ў сакавіку [[1856]] года. У сувязі з [[каранаванне]]м у жніўні [[1856]] года ён абвясціў амністыю [[дзекабрысты|дзекабрыстам]], [[петрашэўцы|петрашэўцам]], удзельнікам Польскага паўстання 1830—1831 гадоў, прыпыніў на 3 года [[рэкрут|рэкруцкія наборы]], а ў 1857 годзе ліквідаваў [[
Усвядоміўшы першачарговую важнасць рашэння сялянскага пытання, ён на працягу 4-х гадоў праяўляў імкненне адмяніць [[прыгоннае права]]. Прытрымваючыся ў 1857—1858 гадах «астзейскага варыянту» беззямельнага вызвалення [[сяляне|сялян]], ён у канцы [[1858]] года пагадзіўся на выкуп сялянамі надзельнай зямлі ва ўласнасць, гэта значыць на праграму рэформы, распрацаваную [[лібералізм|лібераламі]], сумесна з аднадумцамі з серады грамадскіх дзеячаў (Н. А. Мілюцін, Я. І. Растоўцаў, Ю. Ф. Самарын, У. А. Чаркаскі; [[Алена Паўлаўна Раманава|Вял. кн. Алена Паўлаўна]] і інш.).
Пры
Аляксандр II упэўнена і паспяхова вёў традыцыйную імперскую палітыку. Перамогі ў [[Каўказская вайна|Каўказскай вайне]] былі
Пасля прыгнечання Польскага паўстання 1863—1864 гадоў і замаху Д. У. Каракозава на яго жыццё [[4 красавіка]] [[1866]] года Аляксандр II пайшоў на саступкі ахавальнаму курсу, якія выказаліся ў прызначэнні на вышэйшыя дзяржаўныя пасты [[Дзмітрый Андрэевіч Талстой|Д. А. Талстога]], [[Фёдар Фёдаравіч Трэпаў, 1812|Ф. Ф. Трэпава]], П. А. Шувалава. У [[1867]] годзе [[Аляска]] (Руская Амерыка) была перададзеная [[ЗША|Злучаным Штатам]].
| |||