Вікіпедыя

Вінцэсь Мудроў: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Cruso (размовы | уклад)
24 праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Менск, нажаль, у мінулым. Ну і інфа пра бацьку не лішняя. Адхілены апошнія 8 змен (Cruso) і адноўлена версія 1694685 Maksim L.
Радок 1:
[[Файл:Vinceś Mudroú.jpg||thumb|240px|Вінцэсь Мудроў. Фота Э.Цецярэўскага, 1988 г.]]
'''Вінцэсь МУДРОЎ''' (нар. {{ДН|11|9|1953}}, {{МН|Полацк||}}) — беларускі [[празаік]] і журналіст.
 
{{змест злева}}
== Біяграфія ==
Дзяцінства і юнацтва ВiнцэсьВ. Мудроў, сын савецкага афіцэра (рускага па нацыянальнасці), правёў на радзіме маці ў Беларусі. У старэйшых класах Наваполацкай сярэдняй школы № 2 ён ужо быў вядомы ў маладзёжным асяродку сваім крытычным стаўленнем да савецкай рэчаіснасці, у сувязі з гэтым адчуваў ціск з боку адміністрацыі, непасрэднай прычынай для якога паслужыла вывешванне на школьнай дошцы аб'яваў праграм перадач «Голаса Амерыкі», «Радыё Свабода» і іншых заходніх радыёстанцый.
 
У перыяд вучобы ў Наваполацкім політэхнічным інстытуце стаў ініцыятарам выдання рукапіснага літаратурна-мастацкага часопісу «Блакітны ліхтар». Разам з групай аднадумцаў (Валерый Шлыкаў, Анатоль Рыбікаў, Андрэй Грабаў і інш.) у 1971—1974 гадах выпусціў 15-ць нумароў часопіса. Нумар, цалкам падрыхтаваны В. Мудровым, змяшчаў ягоныя думкі па праблеме беларускай мовы і яе перспектывах ва ўмовах СССР. Побач з чыста літаратурнымі матэрыяламі ў часопісе пастаянна змяшчаліся публіцыстычныя творы, дзе крытыкавалася праводзімая ў Беларусі палітыка русіфікацыі. У адным са сваіх вершаў В. Мудроў параўнаў беларусаў са зніклым народам этрускаў.
 
Часопіс паступова павялічыў лік аўтараў і апроч Полацку і Наваполацку даволі шырока чытаўся і меў рэзананс у Беларускім дзяржаўным універсітэце і іншых менскіхмінскіх вышэйшых установах. У 1974 годзе на след часопіса выйшаў КДБ. У вачах спецслужбы ўяўляла грамадскую небяспеку ўжо сама беларуская мова маладзёжнага альманаху, які выходзіў у «інтэрнацыянальным сацыялістычным горадзе», у якасці якога Наваполацк паказваўся афіцыйнай прапагандай. Усе нумары «Блакітнага ліхтара» былі канфіскаваны. З В. Мудровым і іншымі выдаўцамі былі праведзены «прафілактычныя гутаркі», у выніку выпуск часопіса спыніўся.
 
У 1976 годзе В. Мудроў скончыў Наваполацкі політэхнічны інстытут. Па прычыне палітычнай ненадзейнасці яму адмовілі ў прыёме на працу на Наваполацкі завод «Вымяральнік», які належаў да ліку «абаронных» прадпрыемстваў.
Радок 19 ⟶ 18:
 
== Творчасць ==
Аўтар кніг прозы «Жанчыны ля басейна» (1992), «Гісторыя аднаго злачынства» (1993), «Зімовыя сны» (1999), «Ператвораныя ў попел» (2005), «Альбом Сямейны» (2007).
Аўтар кніг прозы:
* «Жанчыны ля басейна» (1992),
* «Гісторыя аднаго злачынства» (1993),
* «Зімовыя сны» (1999),
* «Ператвораныя ў попел» (2005),
* «Альбом Сямейны» (2007).
 
== Прызнанне ==
Радок 32 ⟶ 26:
 
* Вінцэсь Мудроў // Літара.net: Персаналіі — Эл. рэсурс litara.net
* ''Арлоў У.'' [http://slounik.org/153695.html Мудроў Вінцэсь] // Дэмакратычная апазыцыя Беларусі: 1956—1991. Пэрсанажы і кантэкст. Менск: Архіў Найноўшае Гісторыі, 1999. — ISBN 985-6374-08-1
* Мудроў Вінцэсь // Часопіс «Наша Вера»: Аўтары — Эл. рэсурс media.catholic.by
 
Радок 39 ⟶ 33:
* [http://knihi.com/Vinces_Mudrou/ Творы В. Мудрова] на Беларускай палічцы
* [http://kamunikat.org/Mudrou_Vinces.html Старонка В. Мудрова] ў інтэрнэт бібліятэцы Kamunikat.org
* ''Мудров В.'' [http://magazines.russ.ru/ural/1996/8/public.html Terra incognita посреди Европы] // «Урал» 1996, № 8.
 
{{Пісьменнікі і паэты Беларусі}}
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Вінцэсь_Мудроў"