Піндар: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
KrBot (размовы | уклад)
др параметры шаблона Бібліяінфармацыя перенесены на Викиданные
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
'''Піндар''' ({{lang-grc|Πίνδαρος}}; [[522 да н.э.]], [[Фівы, Грэцыя|Фівы]] — [[438 да н.э.]]) — [[Старажытная Грэцыя|старажытнагрэчаскі]] паэт.
 
Паходзіць з роду жрацоў [[Апалон]]а, якія абслугоўвалі знакаміты храм у [[Дэльфы|Дэльфах]]. Сын Дыфанта (або Скапеліна) і Клеодзікі.
 
Быў вядомы як аўтар пераможных гімнаў на гонар атлетаў, якія паспяхова выступалі на [[Алімпійскія гульні|Алімпійскіх]] і [[Дэльфійскія гульні|Дэльфійскіх]] гульнях. Вершы характарызуюцца як архаічна-кансерватыўныя і цяжкавагавыя<ref name=par/>. На знак павагі да паэта, яго дом адзіны быў пакінуты цэлым, калі Аляксандр разбурыў Фівы.
 
Адзін з найлепшых твораў Піндара — «Дзесятая піфійская ода» — прысвечаны расповеду пра гіпербарэйцаў, народ, з якога паходзіць Лета-Латона, маці Апалона ды Артэміды. Менавіта ў Гіпербарэю адлятаў на зіму Апалон — сонечны бог. Паэт не пераказвае ўсяго міфа, а толькі нагадвае пра яго яркімі вобразамі.
Сын Дыфанта (або Скапеліна) і Клеодзікі. Існуюць шматлікія скульптурныя выявы, якія атаясамляюцца з Піндарам, але дастатковай пэўнасці ў аніводным выпадку няма<ref name=par>Партрэты…</ref>
 
Піндар з падазронасцю ставіўся да [[філасофія|філасофіі]], а таксама да пошукаў вучоных свайго часу. З'явы, што даследуюцца вучонымі, для паэта — цуды багоў, а чалавеку, на яго думку, не варта ўмешвацца ў іх справы. Прыгажосць для Піндара — гэта найбольш дасканалыя словы, якія багі дазволілі яму ўжыць для раскрыцця сваіх думак. Прычым стыль Піндара заўсёды лічыўся надзвычай цяжкім: ён пазбягаў звычайнай, размоўнай лексікі, выказваўся ўзвышана. Увогуле ён быў выразнікам арыстакратычных ідэалаў — перш за ўсё сумлення, гонару, вернасці абавязку. Піндар — і першы сярод аўтараў харавой лірыкі — твораў, прысвечаных багам і героям: дыфірамбаў (у гонар бога [[Дыяніс]]а), пеанаў (у гонар [[Апалон]]а), гімнаў (у гонар цароў і алімпійскіх чэмпіёнаў).
 
Сын Дыфанта (або Скапеліна) і Клеодзікі. Існуюць шматлікія скульптурныя выявы, якія атаясамляюцца з Піндарам, але дастатковай пэўнасці ў аніводным выпадку няма<ref name=par>Партрэты…</ref>
 
{{зноскі}}
 
== Літаратура ==
* Шамякіна Т. Антычная літаратура // Міфалогія і беларуская літаратура: нарысы і эсэ / [[Таццяна Шамякіна]]. — Мінск: Маст. літ., 2008. — С. 213—242. ISBN 978-985-02-0925-2.
 
{{Дзевяць лірыкаў}}