Генрык Вейсенгоф: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→Біяграфія: дапаўненне |
→Біяграфія: дапаўненне |
||
Радок 38:
З [[1874]] ён пачаў навучацца па класе малюнка ў прафесара жывапісу {{нп3|Войцех Герсан|Войцеха Герсана|ru|Герсон, Войцех}}. На творчасць маладога мастака звярнуў увагу жывапісец {{нп3|Генрых Іпалітавіч Семірадскі|Генрых Семірадскі|ru|Семирадский, Генрих Ипполитович}}, які дапамог Вейсенгофу паступіць у [[1880]] годзе ў [[Імператарская Акадэмія мастацтваў|Пецярбургскую імператарскую акадэмію мастацтваў]].
Да [[1885]] — вучоба ў Пецярбургскай акадэміі. У гэты час за кампазіцыю «Транспарт параненых» яму быў прысвоены сярэбраны медаль і званне мастака.
У [[1889]] выехаў у Мюнхен, дзе стажыраваўся пад кіраўніцтвам {{нп3|Альфрэд Кавальскі-Веруш|Альфрэда Кавальскага-Веруша|ru|Ковальский-Веруш, Альфред}}.
У [[1903]]—[[1904]] жыў у [[Горад Парыж|Парыжы]], пасля чаго пасяліўся ў маёнтку бацькоў у с. Русаковічы (цяпер [[Пухавіцкі раён]] [[Мінская вобласць|Мінскай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]].
Падчас першай сусветнай вайны мастак вымушаны быў пераехаць у Варшаву, дзе і памёр у 1922 годзе.
Аўтар [[Рэалізм, жывапіс|рэалістычных]] [[пейзаж]]аў, якія характарызуюцца [[Лірыка|лірычным]] настроем. Ён таксама выступаў, як [[графіка|графік]] і [[скульптар]].
Заўзяты паляўнічы, Генрых Вейсенгоф неаднаразова адлюстроўваў на сваіх палотнах лясных звяроў і птушак на ўлонні дзікай прыроды.
Ім была створана серыя ілюстрацый да твораў стрыечнага брата {{нп3|Юзаф Вейсенгоф|Юзафа Вейсенгофа|ru|Вейсенгоф, Юзеф}}: зборніка вершаў «Эротыка» (1911) і раману «{{нп3|Собаль і панна||pl|Soból i panna (powieść)}}» (1913).
Карціны Вейсенгофа карысталіся поспехам у крытыкаў і гледачоў, неаднаразова былі адзначаны медалямі на выстаўках, у прыватнасці, сярэбраным медалём на выстаўцы ў Парыжы ў [[1900]].
Генрых Вейсенгоф быў членам варшаўскага аб'яднання мастакоў «{{нп3|Pro Arte||pl|Pro Arte}}».
== Галерэя ==
|