Міхаіл Рагоза: Розніца паміж версіямі

'''Міхаіл РАГОЗА''' (каля [[1540]] — паміж [[18.6]] і [[15.8]].[[1599]]) — [[праваслаўе|праваслаўны]], потым [[уніяцтва|уніяцкі]] царкоўны дзеяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]].

Паходзіць са шляхецкага роду герба «Рагоза» МінскагаМенскага ваяводства.

3 1589 мітрапаліт кіеўскі і ўсяе Русі. Праводзіў рэформы праваслаўнай царквы з мэтай павысіць аўтарытэт і адукацыю духавенства і паменшыць умяшанне свецкіх уладаў у царкоўныя справы. 3 1590 увёў практыку штогадовых сабораў з удзелам прадстаўнікоў духавенства, шляхты, брацтваў. Пры ім было забаронена свецкім асобам кіраваць манастырамі, усталявана новая працэдура прызначэння епіскапаў і мітрапаліта: кароль зацвярджаў адну з 4 кандыдатур, вылучаных на такім штогадовым саборы. Сабор 1594 падпарадкаваў брацтвы царкоўным іерархам, што ўзмацніла супярэчнасці паміж імі (напрыклад, у 1595 мітрапаліт забараніў выступаць з казаннямі прапаведніку віленскага брацтва [[Стафан Зізаній|Стафану Зізанію]]). 3 1594 М. Рагоза далучыўся да падрыхтоўкі злучэння праваслаўнай царквы з рымска-каталіцкай. Пад яго старшынствам царкоўны сабор у [[Брэст|Брэсце]] абвясціў [[БрэсцкаяБерасцейская унія|БрэсцкуюБерасцейскую унію]] [[1596]] і зацвердзіў яе ўмовы. Міхаіл Рагоза захаваў у новаўтворанай уніяцкай царкве тытул мітрапаліта. Праваслаўны сабор 1596, які адбыўся ў Брэсце адначасова з уніяцкім, абвясціў аб пазбаўленні яго сана, аднак гэта і іншыя падобныя захады праваслаўнага духавенства не мелі вынікаў. Міхаіл Рагоза карыстаўся ў пашырэнні уніі падтрымкай каралеўскай улады.