Іпацій Пацей: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др added Category:Пратэстанты, якія прынялі праваслаўе using HotCat |
|||
Радок 3:
| імя пры нараджэнні =
| выява = Hipacy Pociej.png
|подпіс =
| герб = POL COA Waga.svg
| подпіс герба = [[Герб «Вага»]]
Радок 17:
| пераемнік = [[Іосіф Вельямін Руцкі]]
| тытул_2 = [[Епіскапы
| перыядпачатак_2 = [[1593]]
| перыядканец_2 = [[8 ліпеня]] [[1613]]
Радок 25:
| тытул_3 = [[Кашталян берасцейскі]]
| перыядпачатак_3 = [[1588
| перыядканец_3 = [[1592]]
| папярэднік_3 = [[Крыштаф Зяновіч]]
Радок 51:
Па вяртанні на радзіму служыў да [[1572]] пры двары [[Жыгімонт Аўгуст|Жыгімонта II Аўгуста]]. 3 [[1566]] брэсцкі пісар земскі, у [[1569]] дэпутат сейма, у [[1588]] [[брэсцкі кашталян]] і сенатар Рэчы Паспалітай. У 33-гадовым веку пакінуў [[Кальвінізм|кальвінскае веравызнанне]] і вярнуўся ў [[праваслаўе]]. Вядома таксама, што ў [[1580]] ён займаў пасаду берасцейскага суддзі, а ў 1589 атрымаў прывілей на Берасцейскае кашталянства, а разам з ім і месца ў Сенаце — верхняй палаце Вальнага Сойму. Каля 1590 выступіў ініцыятарам стварэння Берасцейскага брацтва, пры якім адчыняецца школка і шпіталь.
Пасля смерці жонкі (1592) прыняў [[манаства]] пад імем Іпацій (красавік [[1593]]). 3 мая 1593 [[епіскап уладзімірскі]] (г. [[Уладзімір-Валынскі]]). У 1593 ўключаецца ў распрацоўку прынцыпаў яднання [[Праваслаўная царква|Праваслаўнай Царквы]] і [[Каталіцкі Касцёл|Каталіцкага Касцёла]]. Пасля папярэдніх узгадненняў і ўдакладненняў, аб чым вядома з нерапіскі тых часоў, I. Пацей дамогся, каб праваслаўны сабор 1594, які праходзіў у Брэсце, большасцю галасоў прыняў Саборную грамату (2 снежня 1594), у якой былі вызначаны асноўныя мэты аб'яднання. І. Пацей, маючы на мэце прыцягнуць да справы [[царкоўная унія|царкоўнай уніі]] як мага больш прыхільнікаў, піша і выдае твор «Унія, або Выклад галоўных артыкулаў лучнасці грэкаў з Касцёлам Рымскім» (Вільня, 1595). Восенню 1595 разам з [[К. Тэрлецкі|К. Тэрлецкім]] і вялікай дэлегацыяй у складзе свецкіх і духоўных асоб, едзе да [[Папы Рымскі|Папы Рымскага]]. 23 снежня 1595 у святочнай атмасферы дэлегацыю прымае [[Клімент VIII, Папа Рымскі|Клімент VIII]]. I. Пацей і К. Тэрлецкі, выконваючы даручэнне сабора, прысягнулі Папу Рымскаму, за сябе і за іншых, на вечнае злучэнне Царквы і Касцёла пад уладай рымскага прастола. Улетку 1596 I. Пацей завяршыў падрыхтоўку да міжцаркоўнага пагаднення. На [[Берасцейскі сабор|Берасцейскім саборы]], што праходзіў 6 — 8 кастрычніка 1596, адбылося падпісанне пагаднення — [[
I. Пацей у якасці епіскапа, а з 1600 і уніяцкага мітрапаліта быў надзелены значнымі ўладнымі паўнамоцтвамі. Аднак у змаганні з ідэйнымі апанетамі аддаваў перавагу пісьмоваму слову. У 1597 ён піша «Справядлівае апісанне Берасцейскага сабора» (Вільня, 1597), якое з'яўлялася разгорнутым адказам на «Апокрысіс» [[К. Філалет]]<nowiki/>а. На старонках твора I. Пацей аргументаваў, што падпісанне Уніі не супярэчыла царкоўнаму праву і свецкім законам ВКЛ і адбывалася належным чынам, а сабор праводзіўся ў адпаведнасці з даўнімі традыцыямі. У 1598 з'явілася вострае публіцыстычнае пасланне I. Пацея да князя [[Канстанцін Астрожскі|К. Астрожскага]]. Палемічны талент I. Пацея выявіўся падчас літаратурных дыскусій з Клірыкам Астрожскім у 1598—99 г. Вядомасць атрымалі канцэптуальныя працы «Гармонія, або Згода веры, сакраментаў і цырымоній святой Усходняй Царквы з Касцёлам Рымскім» (Вільня, 1608) і «Адказ на ліст Мялеція, александрыйскага патрыярха» (1600). У іх пісьменнік на новым тэарэтычным узроўні паказаў, што Усходняя царква «з усімі яе цырымоніямі» вельмі блізкая да Касцёла. На пачатку XVII ст. I. Пацей шмат выступаў з пропаведзямі і казаннямі. Як правіла, прамаўляў на беларускай мове.
Радок 91:
{{DEFAULTSORT:Пацей І}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускага ўсходняга каталіцтва]]
[[Катэгорыя:Пісьменнікі ВКЛ]]
| |||