Мікола Панькоў: Розніца паміж версіямі

Вучыўся ў [[Дзвінская дзяржаўная беларуская гімназія|Дзвінскай дзяржаўнай беларускай гімназіі]]. За сувязь з беларускімі эсэрамі ў [[1926 годзе]] асуджаны латвійскімі ўладааіўладамі на 5 гадоў зняволення. Пасля вызвалення выдаваў у Дзвінску[[Дзвінск]]у часопіс "«Школьная праца"». У часы гітлераўскайнямецкай акупацыі працаваў інструктарам на чыгунцы.

З [[1944 г.]] - на эміграцыі. Жыў у лагерах для перамешчаных асоб, выдаваў рукапісныя часопісы. Браў удзел у з'ездзе беларускай эміграцыі ў [[1947 г.]], быў сябромсябрам [[Рада БНР|Рады БНР]], узначальваў Саюз Беларускіх Журналістаў. Заснаваў Беларускае Інфармацыйнае Бюро і быў яго кіраўніком. У [[1956 г.]] выйшаў з Рады БНР і разам з [[Яўхім Кіпель|Яўхімам Кіпелем]], [[Віктар Чабатарэвіч|Віктарам Чабатарэвічам]], [[Мікалай Шчорс|Міколам Шчорсам]], [[Лявон Савёнак|Лявонам Савёнкам]] заснаваў Камітэт Незалежнай Беларусі, у [[1984 г.]] разам з [[Васіль Шчэцька|Васілём Шчэцькам]] аднавіў выданне [[Летапіс беларускай эміграцыі|«Летапісу Беларускай Эміграцыі»]]. Склаў падрабязную «Хроніку беларускага жыцця на чужыне» (1945-1984), што была выдадзеная па яго смерці.