Аляксандр Карпавіч Болбас: Розніца паміж версіямі

|род войскаў = [[бранятанкавыябранетанкавыя войскі]]

Удзельнічаў у вызваленні [[Горад Кіеў|Кіева]] і Правабярэжнай Украіны, [[Эстонская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Эстонскай]], [[Латвійская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Латвійскай]] і [[Літоўская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Літоўскай]] ССР. Удзельнічаў у баях на [[1-ы Прыбалтыйскі фронт|1-м]], [[2-і Прыбалтыйскі фронт|2-м]], [[3-ці Прыбалтыйскі фронт|3-м Прыбалтыйскім]] і [[3-ці Беларускі фронт|3-м Беларускім]] франтах. У студзені [[1945]] года ён быў накіраваны на вучобу ў [[Ваенная акадэмія механізацыі і матарызацыі РСЧА|маскоўскую акадэмію бранятанкавыхбранетанкавых войскаў]], якую скончыў у [[1947]] годзе. Быў накіраваны ў [[Кіеўская ваенная акруга|Кіеўскую ваенную акругу]], быў намеснікам камандзіра батальёна танкавага вучылішча ў [[Годад Крывы Рог|Крывым Рогу]], пасля там жа быў начальнікам Дома Афіцэраў, затым знаходзіўся на той жа пасадзе ў [[Горад Чаркасы|Чаркасах]], быў таксама намеснікам камандзіра курсанцкага батальёна Кіеўскага танкасамаходнага вучылішча, намеснікам камандзіра танкавага палка па палітычнай частцы, намеснікам начальніка танкавага завода ў [[Горад Харкаў|Харкаве]]. У [[1958]] годзе ў званні [[падпалкоўнік]]а выйшаў у адстаўку<ref name="БС"/>. Працаваў начальнікам дрэваабдзелачнага камбіната [[Нацыянальная акадэмія навук Украіны|АН УССР]]. У [[1973]] годзе выйшаў на пенсію, працаваў старэйшым інжынерам Інстытута электрадынамікі. Займаўся грамадскай дзейнасцю. Пражываў у Кіеве, памёр [[7 чэрвеня]] [[2008]] года. Пахаваны на кіеўскіх могілках «Беркаўцы»<ref name="wh" />.