[[Файл:M Kheraskov by K Gekke 1800s.jpg|thumb|Міхаіл Мацвеевіч Хераскаў]]
'''Міхаіл Мацвеевіч Хераскаў''' ({{ДН|5|11|1733}}), Пераяслаў-Хмяльніцкі-{{ДС|9|10|1807}}) — рускі [[пісьменнік]].
== Біяграфія ==
Скончыў Сухапутны шляхецкі корпус у [[Санкт-Пецярбург|Пецярбургу]] (1751). У 1763-18021763—1802 (з перапынкамі) дырэктар, потым куратар [[Маскоўскі ўніверсітэт|Маскоўскага ўніверсітэта]]. У творчасці Хераскава - — буйнейшага прадстаўніка расійскага класіцызму - — абазначыўся рух да сентыменталізму. Эпічная паэма "«Расіяда"» (1779) - — пра заваяванне [[Іван IV Грозны|Іванам IV]] [[Казанскае ханства|Казанскага ханства]]. Лірыка Хераскава разнастайная па жанрах, медытатыўная, прапаведае ўмеранасць, ціхае жыццё на прыродзе. Аўтар філасофска-павучальных раманаў "«Нума Памплій, або Працвітаючы Рым"» (1768), "«Кадм і Гармонія"» (1786), трагедыі "«Венецыянская манахіня"» (1758), камедыі "«Ненавіснік"» (1779), паэм "«Храм Славы"» (1761), "«Сусвет"» (1790) і "«Пілігрымы"» (1795).
