Леў Абрамавіч Альпяровіч: Розніца паміж версіямі

'''Леў Абрамавіч Альпяровіч''' ({{ДН|4|12|1874}}, в. [[Вёска Куранец|Куранец]], {{МН|Вілейскі раён|у Вілейскім раёне|}}  — {{ДС|||1913}})  — жывапісец<ref name="БС">т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.</ref>.

Творчасць звязана з мастацкім жыццём Расіі і Беларусі. Пасля заканчэння Пецярбургскай Акадэміі Майстэрстваў (1902) жыў і працаваў у Мінску<ref name="БС"/>. Пісаў партрэты, пейзажы, бытавыя кампазіцыі. Паслядоўна адстойваў прынцыпы рэалізму. Яго творы ("«Вечар у сям'і"», "«Краўчыха"», "«Муляры"», "«Прачка"», "«Партрэт старой"», "«Партрэт музыканта Жухавіцкага"», "«Дзяўчына ў чырвонай шалі"») блізкія да твораў перадзвіжнікаў. Многія працы маюць характар ​​незавершаных эскізаў ("«Падпольная сходка"», "«Мыццё бялізны"» і інш.) Творы Альпяровіча найбольш поўна (230 работ) былі прадстаўлены на персанальнай выставе ў Мінску ў 1939<ref name="БС"/>.