Казімір Мікалай Міхалкевіч: Розніца паміж версіямі

З шляхецкага роду [[Ковенская губерня|Ковенскай губерні]], сын Юстына Міхалькевіча. У [[1884]] паступіў у [[Магілёў]]скую каталіцкую семінарыю ў [[Пецярбург]]у. [[23 кастрычніка]] [[1886]] высвечаны на святара. Пасля заканчэння семінарыі ў [[1888]] служыў у [[віцебск]]ім парафіяльным [[Касцёл Святога Антонія, Віцебск|касцёле Св. Антонія]], а з [[1890]] у розных парафіях [[Віцебская губерня|Віцебскай губерні]]. У [[1896]] яго прызначылі на пасаду пробашча Кранштацкага рымска-каталіцкага ваенна-марскога касцёла і адначасова ваеннага [[капэлан]]а марскіх і сухапутных войскаў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]].

 

 

Займаўся асветніцкай дзейнасцю – навучаннем польскай мовы, гісторыі і культуры. З'яўляўся прыхільнікам уключення Віленшчыны ў склад Польшчы. [[11 студзеня]] [[1907]] года быў абраны прэзідэнтам [[Польскае Таварыства Асвета ў Мінску|Польскага Таварыства «Асвета» ў Мінску]], задачай якога быў распаўсюджанне польскасці на Міншчыне. Аднак, ужо ў наступным годзе з'ехаў з Мінска і пакінуў гэту пасаду<ref>Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 34-37. ISBN 978-83-227-2629-7</ref>.