Базіліката: Розніца паміж версіямі

'''Базіліката''' (іт. ''Basilicata'') — адміністрацыйны рэгіён у [[Італія|Італіі]]. Рэгіён падзяляецца на дзве правінцыі: [[Правінцыя Матэра|Матэру]], і [[Правінцыя Патэнца|ПатэнцаПатэнцу]].

Рэгіён ахоплівае вялікую частву Паўднёвых Апенін. Мяжуе з [[Апулія|Апуліяй]] на поўначы, з Апуліяй і Іанічным морам на ўсходзе, з Калабрыяй[[Калабрыя]]й на поўдні і Тырэнскім морам і Кампаніяй[[Кампанія]]й на захадзе.

Раўніны займаюць 8 % тэрыторыі. Вялікая частка з іх прымыкае да марскога ўзбярэжжа. З рэк найбольш значныя [[Брадана]], [[Базента]], [[Агры]], [[Сіні]] і [[Кавонэ]].

Базіліката быў населены людзьмі розных народаў з глыбокай старажытнасці. Аднымі з якіх былі [[луканы]]., Адад імя якіх паходзіць неафіцыйная назва рэгіёна - [[Луканія]]. Луканы былі пакораны лацінамі і рэгіён стаў адной з правінцый [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]].

У сярэднявеччыСярэднявеччы рэгіён Базіліката падвергся шматлікім набегам германскіх плямёнаў, [[готы|гатоў]] і [[лангабарды|лангабардаў]], пасля чаго знаходзіўся пад уладай [[Візантыя|Візантыі]]. У 847 г. Базіліката ўвайшоў у склад аўтаномнага княства [[Салерна]], утворанага ў выніку падзелу лангабардскага герцагства [[Беневента]]. З 11XI ст. тэрыторыя рэгіёна ўвайшла ў склад [[каралеўства Абедзвюх Сіцылій]], а затым [[Неапалітанскае Каралеўства|Неапалітанскага каралеўства]].

На працягу ўсёй гісторыі Базіліката заставаўсязаставалася найбеднымнайбедняйшым рэгіёнам Італіі, што спараджала пастаянныя сялянскія паўстанні, мецяжыімяцяжы і масавыя міграцыі. Базіліката найбяднейшыз'яўляецца рэгіённайбяднейшым рэгіёнам Італіі і сёння.