Да дзесяці гадоў вучыўся ў хедэры, затым - — пад кіраўніцтвам бацькі-рабіна. У 1893-95 вучыўся ў ешыве [[Мір]]а, затым вярнуўся ў [[Брэст-Літоўск]] і працягваў заняткі ў мясцовым бэт-мидраше. Акрамя звычайнай для таго часу праграмы, заняўся таксама тэксталагічнымі даследаваннямі твораў рабіністычнай літаратуры. У 1902 пераехаў у Вільню. У гады знаходжання ў гэтым горадзе апублікаваў свае першыя навуковыя артыкулы .
Па сямейных абставінах вымушаны быў вярнуцца ў [[Брэст-Літоўск]], дзе, аднак, не перапыніў навуковай працы. У 1907 пераехаў у [[Вена|Вену]] і пасля гадавой падрыхтоўкі паступіў у Венскі універсітэт, вывучаў семіцкую філалогію, філасофію і гісторыю. У 1923 быў запрошаны ў якасці лектара ў Хохшуле фюр ды виссеншафт дзес юдентумс - — найбуйнейшы ў той час цэнтр габрэйскіх філалагічных і гістарычных даследаванняў, дзе выкладаў два гады. У гэты час Эпштейн пачаў працу над поўным навуковым выданнем тэксту Мішны - — каласальная праца ўсёй яго жыцця.
З 1925 быў прафесарам філалогіі [[Талмуд]]а ў Габрэйскім універсітэце ў [[Ерусалім]]е.
Эпштейн - — адзін з заснавальнікаў і рэдактараў навуковага альманаха «Двір», прысвечанага філалогіі мовы іўрыту, які выходзіў у 1923-24. Быў заснавальнікам і рэдактарам першых 23 тамоў навуковага штоквартальника «Тарбіц» (1930-19521930—1952) - — вядучага ізраільскага выдання ў галіне габрэйскай філалогіі і гісторыі. Бібліяграфія навуковых прац Эпштейна змяшчае каля 130 прац.
