Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч: Розніца паміж версіямі

'''Вінцэ́нт-Яку́б Ду́нін(Вікенцій Іванавіч) ДУ{{націск}}НІН-Марцінке́вічМАРЦІНКЕ{{націск}}ВІЧ''' ({{ДН|4|2|1808}}, фальв. [[Панюшкавічы]], [[Бабруйскі павет]], [[Расійская імперыя]] — {{ДС|29|12|1884}}, [[Люцынка]], [[Мінскі павет, Расійская імперыя]], цяпер [[Валожынскі раён]] Мінскай вобл.; псеўданім ''Навум Прыгаворка'') — беларускі [[драматург]], [[паэт]], [[тэатральны крытык]]. Заснавальнік нацыянальнай драматургіі, тэатра, першы класік новай беларускай літаратуры.

Падчас [[паўстанне 1863-1864 гадоў|паўстання 1863—64 гадоў]] абвінавачваўся ў распаўсюджванні «шкодных для ўрада» ідэй. Паліцыя прыпісвала яму аўтарства антыўрадавых выданняў (напр., «Гутаркі старога дзеда»). Хоць прамы ўдзел В. Дуніна-Марцінкевіча ў паўстанні не быў даказаны, яго арыштавалі. 3 кастрычнік 1864 да снежня 1865 эняволены ў мінскую турму, звышпотым годабыў ёнпад прасядзеўнаглядам упаліцыі (зняты ў астрозе1872—74, азноў пасляустаноўлены даў 1876). Да самай смерці ён заставаўся пад наглядам паліцыі. Дачка Каміла за сувязь з паўстанцамі была выслана ў Сібір і з 1863 адбывала ссылку ў [[Салікамск]]у.