Заходне-Украінская Народная Рэспубліка: Розніца паміж версіямі

Напачатку чэрвеня [[1919]] года польскія войскі, у тым ліку армія генерала [[Юзэф Галлер|Галлера]], арганізавана пры спрыянні [[Антанты]], захапілі амаль усю Галічыну, за выключэннем тэрыторыі паміж [[ДнестарДнестр|Днестрам]] і ніжнім {{нп3|Збруч|Збручам|be|Рака Збруч}}. [[2 чэрвеня]] {{нп3|Бучацкі кляштар|кляштары базыльянаў|uk|Бучацький монастир}} ([[Бучач]]) была праведзена нарада<ref>''Шанковський Л.'' Бучаччина в роки визвольної війни 1918—1920 // Бучач і Бучаччина. Історично-мемуарний збірник. — Ню-Йорк-Лондон-Париж-Сидней-Торонто: НТШ, 1972. — Т. XXVII. — 944 с.,іл. с.78</ref>. У сувязі з крытычным становішчам ЗВ УНР [[9 чэрвеня]] [[1919]] урад Сідара Галубовіча склаў свае паўнамоцтвы, а Аддзел УНРады перадаў усю паўнату ваеннай і грамадзянай улады Яўгену Петрушэвічу, які атрымаў тытул [[дыктатар]]а ЗВ УНР. Для выканання ўскладзеных на яго функцый Петрушэвіч стварыў пры сабе часовы выканаўчы орган — Раду Упаўнаважаных Дыктатара і Ваенную Канцылярыю. Начальным правадыром быў прызначаны генерал {{нп3|Аляксандр Грэкаў|Аляксандр Грэкаў|uk|Греків Олександр Петрович}}.