Заходне-Украінская Народная Рэспубліка: Розніца паміж версіямі

Згодна з Аўстра-Венгерскім перапісам [[1910]] года, на тэрыторыі абвешчанай Заходне-Украінскай Народнай Рэспублікі пражывала каля 5 400 000 асоб. Сярод іх 3 291 000 тысяч (прыблізна 60 %) [[украінцы|украінцаў]], 1 351 000 (прыблізна 25 %) [[палякі|палякаў]], 660 000 (прыблізна 12 %) [[яўрэі|яўрэяў]]. Рэшту складалі [[немцы]], [[венгры]], [[румыны]], [[чэхі]], [[славакі]], [[цыганы]], [[армяне]] і інш. У местах і мястэчках пражывалі пераважна палякі і яўрэі, у сельскай жа мясцовасці ў абсалютнай большасці пераважалі ўкраінцы. Такое размеркаванне месца пражывання апынулася ў будучыні праблемным, бо найбуйнейшы горад і адміністрацыйны цэнтр рэгіёна [[Львоў]], які заснаваў [[кароль]] {{нп3|[[Даніла Галіцкі|Даніла Раманавіч|be|Даніла Раманавіч}}]], быў у большасці населеным на той момант палякамі і лічыўся важным цэнтрам польскай культуры. Канфлікт за гэты горад быў непазбежным.