Сінгл: Розніца паміж версіямі

Першапачатковы стандарт на сінглы быў закладзены напрыканцыў канцы XIX стагоддзя падчас з'яўлення камерцыйных грамафоныхграмафонных запісаў. [[Выява:45rpm.jpg|right|250px|«Саракапятка», дыск на 45 абаротаў на хвіліну]] Спачатку існавалі шматлікія стандарты дыскаў з рознымі хуткасцямі (ад 18 да 78 абаротаў на хвіліну) і фізічнымі памерамі (да 12" ці 30 сантыметраў), але да 1910 года ўстаялася практыка выкарыстання 10" (25 см) 78 абаротавых дыскаў.

Тэхнічныя адметнасці грамафонавыхграмафонных дыскаў вызначылі фармат камерцыйных запісаў напачатку 1900-х. Прымітыўная тэхналогія і характарыстыкі рэкордараў і прайгравальнікаў абмяжоўвалі шчыльнасць запісу дый змушалі выкарыстоўваць вялікія хуткасці кручэння дыскаў дзеля дасягнення прымальнай якасці запісу. Лічба ў 78 абаротаў на хвіліну была абраная на стандарт з-за таго, што прадстаўлены электрычна-прывадны рухавік, які сталі выкарыстоўваць у гукапрайгравальнай апаратуры, меў абаротавую хуткасць 3600 абаротаў на хвіліну і перадаткавы лік 46:1, што забяспечвала хуткасць у 78.26 абаротаў на хвіліну.

Пералічаныя фактары сумесна з дыяметрам дыска ў 10" абумовілі працягласць запісу на кожным баку дыска ў 3 хвіліны. Гэты фармат істотна паўплываў на працэс стварэння музыкі, бо і аўтары, і выканаўцы сталі імкнуцца да таго, каб трапіць у гэтыя межы. ТроххвілінавыТроххвілінны стандарт захоўваўся да 1960-х, калі паляпшэнне тэхнікі запісу і прынцыпова новы мастэрынг дазволілі павялічыць працягласць запісу, сінгл [[The Beatles]] [[1968]] «[[Hey Jude]]» доўжыўся 7 хвілін, прадэманстраваўшы гэткім чынам новую свабоду творцаў.

45 [[АНХ]] стандарт быў прадстаўлены ў [[1949]] кампаніяй [[RCA]] як больш якасная і трывалая замена старым 78 [[АНХ]] шэлакавым дыскам. Першыя «саракапяткі» былі [[мона-запіс|манафанічнымі]], з запісам на абодвух баках дыскудыска. [[стэрэа-запіс|Стэрэафанічныя]] запісы набылі распаўсюджанне ў 1960-х, амаль усе запісы на пачатку 1970-х ужо былі стэрэафанічнымі.

Акрамя стандарту на 7" сінглы, распаўсюджанне ў 1970-х [[дыскатэка|дыскатэк]] прывёўпрывяло да таго, што [[дыджэй|дыджэі]] стварылі попыт на 12" сінглы з большым часам гучання, які дазваляў змясціць дадатковыя танцавальныя міксы трэкаў. Да таго ж, большы памер дыскудыска абумаўляў яго большую трываласць і лепшы [[дынамічны дыяпазон]] гуку. Нягледзячы на спад папулярнасці, 12" дыскі застаюцца стандартам на танцавальных пляцоўках.

Продажы сінглаў фіксаваліся ў [[хіт-парад|хіт-парадах]], часцяком, у так званых Top-40. Гэтыя спісы публікаваліся ў мас-медыях, такіх як часопісы, тэлевезійныятэлевізійныя і радыё-праграмы. Трапіць у хіт-парад мог толькі той сінгл, які адпавядаў гэтак званаму «фармату», які тычыўся як колькасці трэкаў, так і яго даўжыні.

У [[Папулярная музыка|папулярнай музыцы]] камерцыйная і мастацкая каштоўнасць сінглаў (у параўнанні з [[альбом|альбомам]] і [[EP]]) істотна змянялася ў розныя часы. Першапачаткова сінглы былі накіраваныя на рынак цінейджараў і дзетак, чыі фінансавыя мажлівасці былі больш абмежаваныя. Росквіт сінглаў прыпаў на 1950-я — пачатак 1960-х, час узнікнення [[рок-музыка|рок-музыкі]]. У далейшым роля сінглаў паступова змяньшаласязмяншалася, а роля [[альбом|альбомаў]] — падвышаласяпавышалася. Да 2000-х роля іх працягвала памяньшаццапамяншацца, а з масавым пераходам на [[CD]] склалася сітуацыя, калі сінгл і альбом у прамоцыі каштуюць аднолькава, але альбом прадаецца за большыя грошы, таму можна казаць аб амаль суцэльнай адмовыадмове ад ужывання сінглаў.

У [[Танцавальная музыка|танцавальнай музыцы]] склалася іншая сітуацыя, і значная частка танцавальнай музыцымузыкі па-ранейшаму распаўсюджваецца на 12" вінілавых сінглах.

Як на [[2006]], сітуацыя крыху змянілася. ТатальныТатальнае распаўсюджанне лічбавых прайгравальнікаў музыкі прывёўпрывяло да таго, што продажы лічбавых копій трэкаў праз камерцыйныя [[інтэрнэт-сайт|інтэрнэт-сайты]] высвятлілівысветлілі перавагі карыстальнікаў у бок асобных кампазіцый<ref>http://www.smh.com.au/articles/2004/08/25/1093246622880.html</ref>. Гэта адрадзіла паняцце сінгла на якасна новым, непрывязаным да нейкага фізічнага носьбіта, узроўні.

Звязанай з'яўявай можна лічыць з'яўленне рынглаў (ад англійскіх назваў сінгл і рынгтон — мелодыя званка), калі актуальныя сінглы пераўтвараюццаператвараюцца ў мелодыю званка мабільнага тэлефона. У верасні [[2007]] [[Sony BMG]] прадставіла новы фармат так званага рынгла, які змяшчаў акрамя трох кампазіцый выканаўцы яшчэ і дасягальны з камп'ютара рынгтогрынгтон на мабільны тэлефон<ref>http://www.reuters.com/article/industryNews/idUSN0921673020070912</ref>. У працяг гэтагэтай тэндэнцыі сінгл стаў уяўляць сабой сам рынгтон. Рынгтон [[звар'яцелая жабка]], гіт [[2004]] года, пераўтварыўсяператварыўся ў чэрвені [[2005]] у асобны сінгл, які заняў першае месца ў брытанскіх хіт-парадах.

Іншай распаўсюджанай беларускай назвай сінглусінгла з'яўляецца '''самотнік'''. Слова было прыдумана ў калектыве гурта [[N.R.M.]], калі той у [[2000]] годзе запісаў і выдаў свой першы сінгл [[Samotnik]].